Χωρίς τίτλο

Η σημερινή ανάρτηση δεν έχει τίτλο, δεν έχει εικόνες .Μάλλον για να μην λέμε και ψέμματα , έχει δυο προς το τέλος της ανάρτησης. 
Η σημερινή ανάρτηση είναι ένα κοίταγμα προς τα πίσω. Όχι πολύ πίσω.Να έτσι... μια ματιά.
Η σημερινή ανάρτηση έχει κάτι από γέλιο κάτι από δάκρυ...
Όχι, όχι δεν θα σας στεναχωρέσω, αρκετά στεναχωριόμαστε με αυτά που γίνονται γύρω μας.
Το δάκρυ μπορεί να έρθει και από το γέλιο. Έτσι δεν είναι;
Δεν λέμε γέλασα μέχρι δακρύων;
Όχι, όχι πάλι λάθος καταλάβατε. Σήμερα δεν είμαι η Miss Wikipedia.
Σήμερα θα σας πω μιά ιστορία και θα  σας γυρίσω λίγο πίσω στον χρόνο. Ένα flashback που λέμε στα ...ελληνικά.  Πόσο πίσω; Τον Οκτώβρη του 2010
Εκείνον τον μήνα,  έβαλα...... τα θεμέλια του μπλογκοσπιτιού μου.  Ήρθα σε επαφή με τον blogger, έκανα την σχεδίαση, έφτιαξα τις ρυθμίσεις, τακτοποίησα τον λογαριασμό μου , βρήκα και κάποια gadgets  ( μετά κόπων και βασάνων οφείλω να ομολογήσω ) και έκανα εγκαίνια , δηλαδή ανέβασα την πρώτη μου ανάρτηση, στις 2 Νοεμβρίου του 2010.
Ντυμένη και στολισμένη με τα καλά μου, εγώ και το μπλογκόσπιτό μου άλλο τόσο, καλωσόριζα τον εαυτό μου και κερνούσα  λικέρ πικραμύγδαλο. Μετά κέρασα τρουφάκια (απίθανα) ,   μωσαϊκό  , ισλί ( πεντανόστιμα) , γλυκό του κουταλιού κυδώνι . Έφτιαξα ένα μεγάλο ταψί εκμέκ (αξίζει να το δοκιμάσετε ) , είπα ας φτιάξω και ένα  ζελέ κυδώνι , αλλά ψυχή δεν πάταγε, ούτε μια επίσκεψη. Εγώ έκανα επισκέψεις, έγραφα σχόλια σε άλλα μπλογκ,   αλλά  ανταπόδοση καμιά.
Είπα ας τους φτιάξω μουσταλευριά ,που ξέρεις μπορεί κάποιος να σκάσει μύτη. Μπααααα..... Στις 22  του μηνός , μετά από 20 μέρες δηλαδή, αποφάσισα να φτιάξω  Χριστουγεννιάτικα γλειφιτζούρια  και ω του θαύματος, καταφθάνουν οι πρώτες επισκέψεις η αχτίδα και αργότερα η  Ζαμπία. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, μήπως τα μπλογκοσπιτάκια έκρυβαν παιδάκια; Κάτι σαν τα Στρουμφάκια να πούμε.
Γι αυτό και εγώ στην επόμενη ανάρτηση ανεβάζω το μερος Β! των γλειφιτζουριών και να  σου άλλα δύο παιδάκια, συγκεκριμένα κοριτσάκια γλυκατζούδικο το πρώτο και  το δεύτερο λιγωμένο και με ασθενείς αντιστάσεις. Έτσι μου συστήθηκαν  η Χρυσάνθη και η κάντο μ΄αγάπη .....εεεεε, η Χαρά ήθελα να πω.
Με την Χαρά κολλήσαμε περισσότερο απ΄όλες τις άλλες γειτόνισσες. Πως;  Μας ένωσε ένας Λάκης Κομνηνός, ένας Άλκης Γιαννακάς .  Δεν ξέρω. Μάλλον ταιριάξαμε. Με την Χαρά είμαι ο εαυτός μου και δεν φοβάμαι πως θα μιλήσω και τι θα πω. Αυτό που σκέφτομαι το λέω και ξέρω ότι δεν θα παρεξηγηθώ. Και είναι σπάνιο αυτό στις μέρες μας.
Τώρα θα μου πείτε και με ποιόν δεν κολλάει και δεν ταιριάζει η Χαρά. Για καλό το λέω και δεν υπαινίσσομαι τίποτα. Προλαβαίνω για να μην παρεξηγηθώ.
Την γνώρισα μέσα από το μπλογκ και όταν ήρθε τον Δεκέμβρη στην Αθήνα για δουλειές και για την Μάγια, έμαθα πότε θα πήγαινε, και σαν σουπιά που είμαι ,πήγα και εγώ χωρίς να της το πω- της έκανα έκπληξη δηλαδή- για να την γνωρίσω δια ζώσης που λέει και η ίδια.
Όπως γράφω και στο προφίλ μου, '' Κάποτε, εύρισκα ιδέες και συνταγές από βιβλία. Τώρα ψάχνοντας για συνταγές στο internet, ζήλεψα τις παρέες και την επαφή που υπάρχει μέσα από τα blogs και είπα να γίνω και εγώ μέλος. ''
Έτσι ξεκίνησα να φτιάξω και εγώ ένα μπλογκ για να ανταλλάξω κάποιες συνταγές γλυκών και φαγητών με την γειτονιά.  Το έφτιαξα  μόνη μου χωρίς βοήθεια - γιατί έλεγα ότι θα με κοροϊδέψουν αν μάθαιναν ότι ήθελα να φτιάξω μπλογκ -  με λίγες γνώσεις από υπολογιστή και internet, ψάχνοντας, κάνοντας λάθη και διορθώνοντάς τα .
Τώρα θα σας μαρτυρήσω τον λόγο που δεν έβλεπα σχόλιο στις πρώτες αναρτήσεις.
Ένα από τα λάθη, ή μια από τις παραλήψεις μου ήταν ότι δεν είχα κάνει ορατό το μπλογκ (γελάτε;;;)  Έτσι λοιπόν μετά από 20 ημέρες ανακάλυψα την αιτία και αφού διόρθωσα το λάθος μου, δέχθηκα τα πρώτα σχόλια.
Το μπλογκ το ξεκίνησα όπως σας είπα για συνταγές , εξ ου και  para-kelsos cooks . To kelsos βγαίνει από το ονοματεπώνυμό μου, του έβαλα και ένα para μπροστά και έγινα  αλχημιστής  ή καλύτερα μια αλχημίστρια που μαγειρεύει. Και ευτυχώς που το έσωσα, βάζοντας σαν υπότιτλο το ''αλχημείες στην κουζίνα και όχι μόνο'', γιατί  παρασύρθηκα από τα μπλογκ με το decoupage , είχα βλέπετε και μια κλίση προς την καλλιτεχνία και οι περισσότερες αναρτήσεις το αφορούν.
Παράπονα δεν έχω, έγινα μέλος μιας μεγάλης παρέας, που κάθε μέρα γίνεται και μεγαλύτερη. Επικοινωνώ μαζί σας - έφτασα αισίως τους 250 αναγνώστες - ανταλλάσσουμε ιδέες  απόψεις, συνταγές, τεχνικές. Λάθη εξακολουθώ και κάνω, προσπαθώ και τα διορθώνω. Και άμα βρω δυσκολία και εμπόδια καλώ την άμεσο δράση  επί των ηλεκτρονικών ,  την Μισιρλού  από το http://2handmadeart.blogspot.com/. Πρώτη στο να συντρέχει , να λύνει απορίες και να βοηθάει σε ότι έχει σχέση με την λειτουργία του μπλογκ και όχι μόνο. Αδελφή Τερέζα όνομα και πράγμα. Δεν λέει όχι σε κανέναν. Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Πάντα παρούσα.

 Επίσης θα έχετε διαπιστώσει ότι στην γειτονιά αυτόν τον καιρό κυκλοφορούν βραβεία. Φθινοπωρινά βραβεία. Έφτασαν και σε μένα . Δωρητές οι: Σκρουτζάκος  ,   elena  ,   helen gr , και Μαρία Ζ και τους ευχαριστώ. Πιθανόν να έχω πάρει και από αλλού και να μην το είδα, γι αυτό ας με συγχωρέσουν αν δεν έχω αναφέρει και άλλους δωρητές

Επειδή ήδη η ανάρτηση έγινε .....μεγάλης διάρκειας  και έχω και κάτι  τελευταίο- αλλά σημαντικό -  μετά από αυτό να σας πω, δεν θα γράψω 7 πράγματα που με χαρακτηρίζουν. Άλλωστε νομίζω ότι  βγαίνουν και περισσότερα από  επτά μέσα από αυτήν την ανάρτηση.
Σας κούρασα μεν , αλλά τελειώνω δε .
Ανακοινώνω λοιπόν ότι ,  όποιος αφήσει σχόλιο στην σημερινή ανάρτηση , θα λάβει αυτόματα μέρος στην κλήρωση που θα γίνει στις  2 Νοεμβρίου ( στα πρώτα γενέθλια του μπλογκ).
Το δώρο,  θα είναι ένα κουτί  για τσάι,  παρόμοιο με αυτό  το κουτί  και λέω παρόμοιο -γιατί τα χειροποίητα ποτέ δεν είναι ίδια- και  μέσα αντί για τσάι,  θα έχει   καρυδάκια .
Όποιος διαφωνεί να το δηλώσει, ή μάλλον να μην αφήσει σχόλιο. χαχαχαχα
Και μην φοβηθείτε που θα τηρήσω σιγή ...ιχθύος. Απλούστατα θα λείψω για μια εβδομάδα περίπου.