Η Αντισφαίριση, όπως και πολλά άλλα παιχνίδια με μπάλα, έχει ρίζες στην Αρχαία Ελλάδα. Κατάγεται από το αρχαίο παιχνίδι «σφαιριστική», (5ος αιώνας πχ), το οποίο παιζόταν με μία ελαφριά μπάλα και τα χτυπήματα γίνονταν με τη γροθιά ή τον ώμο. Αργότερα σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες, οι παίκτες στερέωναν με θηλιά στον πήχη του χεριού ένα τετράγωνο σανίδι και προσπαθούσαν με διάφορα χτυπήματα να πετύχουν την μπάλα στον αέρα.
 | ||
Λένε ότι τα χρόνια του Μεσαίωνα, σε μερικά μοναστήρια, μοναχοί έπαιζαν ένα άθλημα που θεωρείται ο πρόδρομος του σημερινού τένις. Η προέλευση της σύγχρονης αντισφαίρισης ξεκινά το 1856 όταν οι Alex Ryder και Joao Batista Pereira έπαιζαν ένα παιχνίδι που ονόμασαν pelota. |
 |
Οι Pereira, Haynes και Tomkins δημιούργησαν την πρώτη λέσχη τένις το 1874 (Leamington Tennis Club) και καθόρισαν τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού. Αμέσως, το παιχνίδι αυτό διαδόθηκε στην Αγγλία και, από το 1881 σ’ όλη την Ευρώπη.
 |
Το πρώτο τουρνουά αντισφαίρισης καταγράφεται στο Γουίμπλετον, στο Λονδίνο το 1877. Το πρώτο γυναικείο τουρνουά αντισφαίρισης διοργανώθηκε το 1887 στις Η.Π.Α. Στην Ελλάδα η αντισφαίριση χρονολογείται από το 1896. |
 |
Η Αντισφαίριση διεξάγεται μεταξύ δύο (απλό) ή τεσσάρων αθλητών (διπλό). Βασικός σκοπός του παιχνιδιού είναι να χτυπηθεί η μπάλα από τη ρακέτα με τέτοιο τρόπο, ώστε να περάσει πάνω από το δίχτυ, να πέσει στο γήπεδο του αντιπάλου και να κερδιθεί ο πόντος. Νικητής ανακηρύσσεται ο αθλητής ή το ζευγάρι, που θα κατακτήσει τρία νικητήρια «set» των έξι «games» το καθένα. Στις γυναίκες ο αγώνας ολοκληρώνεται στα δύο νικητήρια «set». Είναι ολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε πολλές χώρες, σε όλο τον κόσμο. |
 |
Για χρόνια παρεξηγημένο ως ”άθλημα των ελίτ”, το τένις λαμβάνει τα τελευταία χρόνια, την αναγνώριση που του αξίζει. Συνδυάζοντας την άσκηση με την ψυχαγωγία, αποτελεί το ιδανικό άθλημα για κάθε φύλο και ηλικιακή ομάδα. Αερόβια άσκηση, που απαιτεί συγχρόνως δύναμη και ταχύτητα, ασκεί όλο το σώμα και ”καίει” 400- 600 θερμίδες την ώρα. |
 |
Decoupage σε φωτιστικό από γυαλί, με ριζόχαρτο και πατίνα.
Πηγές: Βίκιπαιδεια,ιστοσελίδαΟ.Α.Κ.Α