Παγκόσμια ημέρα Αποταμίευσης

Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.

Μάζευε κι ας είν' και ρώγες.

Φύλαξέ με σήμερα για να με έχεις αύριο.

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

Τις θυμόσαστε αυτές τις παροιμίες; 

Η ιστορία  ΄΄Τέττιξ και μύρμηκες΄΄ του Αισώπου , σας θυμίζει τίποτα;

Ας κάνω μετάφραση: ΄΄ Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας΄΄.
Για εκείνη την ιστορία με το  εργατικό μυρμήγκι  , σας λέω, που όλο το καλοκαίρι δούλευε και μάζευε τροφή και το ανέμελο και ρέμπελο τζιτζίκι που όλη μέρα τραγουδούσε;  Και που όταν ήρθε ο χειμώνας  είπε το εργατικό μεν, υπεροπτικό δε , μυρμήγκι  στο τζιτζίκι, που δεν είχε προνοήσει να μαζέψει τροφή :
-Αφού τραγούδαγες το καλοκαίρι, ήρθε τώρα ο καιρός να χορέψεις!!
Το θυμηθήκατε;

Στις 31 Οκτωβρίου του 1924, ιδρύθηκε το Διεθνές Ινστιτούτο Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο. Τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του, άρχισε και ο εορτασμός της “Παγκόσμιας Ημέρας Αποταμίευσης”.
Στην Ελλάδα η ημέρα αυτή άρχισε να εορτάζεται από το 1936.
Τι είναι η αποταμίευση;
Θυμάται κανείς;

Θυμόσαστε τις εκθέσεις των παιδικών μας χρόνων και τους σιδερένιους μπλε κουμπαράδες του ταμιευτηρίου που ήταν το έπαθλο για την καλύτερη έκθεση;
Ιστορικές αναμνήσεις.
Πως γίνεται  καταγραφή των παιχνιδιών που έπαιζαν κάποιες άλλες εποχές , ή καταγραφή των επαγγελμάτων που έχουν εξαφανιστεί; Κάτι  τέτοιο.
Κάποια στιγμή, πρέπει να γίνει καταγραφή και των συνηθειών, καλών και κακών , που έχουν ή τείνουν να εκλείψουν.
Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας λοιπόν.

Αποταμίευση , σημαίνει  να βάζω ή να προσπαθώ να βάζω στην άκρη κάποια χρήματα που θα μου χρησιμεύσουν στο μέλλον όταν θα τα χρειαστώ. Με άλλα λόγια τα αποθηκεύω για να τα αξιοποιήσω αργότερα όταν παρουσιαστεί κάποια ανάγκη.

Συμφωνείτε; Την διαβάσατε την πρόταση; Την απομνημονεύσατε; Εκεί θα μείνει, χαραγμένη στο μυαλό σας γιατί για να υλοποιηθεί....ξεχάστε το. Κακιά συνήθεια που πρέπει να κοπεί.

Θυμόσαστε τους κουμπαράδες - γουρουνάκια;
Πάντα  είχα μια απορία;
Γιατί ο κουμπαράς ήταν γουρουνάκι;
Μήπως για να  τρώει πολλά κέρματα ή χαρτονομίσματα - αδιακρίτως - όπως το γουρουνάκι τρώει πολύ - και αδιακρίτως - και ότι δει το μάτι του δεν αφήνει το στόμα του;

                                                       

Την απορία μου την έλυσα μόλις σήμερα .
Ψάχνοντας για να κάνω την ανάρτηση, έπεσα πάνω στο μπλογκ (γείτονας και αυτός ) του συγγραφέα  Ιωάννη Πρωτοπαπαδάκη .
Γράφει λοιπόν ο συγγραφέας:

''Ο κουμπαράς-γουρουνάκι ήταν το πιο δημοφιλές παιδικό δώρο από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και τα μέσα του 20ού. Εικάζεται ότι η χαριτωμένη όψη του συνέβαλε στην εδραίωση της ιδέας της αποταμίευσης και, φυσικά, στην κατακόρυφη αύξηση των πωλήσεων κουμπαράδων.

Από την αρχαιότητα, τα γουρούνια ήταν ιδιαίτερα αγαπητά – μολονότι στις διαβόητες δίκες ζώων, τον Μεσαίωνα, εννιά στις δέκα φορές κατηγορούμενος ήταν γουρούνι. Κατά τον Μεσαίωνα επικρατούσε η αντίληψη ότι, αν έχεις στην κατοχή σου ένα γουρούνι (σύμβολο γονιμότητας, δύναμης και ταχύτητας), δεν θα πεινάσεις ποτέ.

Ωστόσο, εικάζεται ότι οι πήλινοι κουμπαράδες-γουρουνάκια έκαναν την εμφάνισή τους –μάλλον κατά λάθος- αρκετά αργότερα, στην Αγγλία, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα. Τότε, κατασκευάζονταν από πηλό κάποια δοχεία με την ονομασία pygg jars. Όταν λοιπόν ζητήθηκε από κάποιον τεχνίτη να κατασκευάσει ένα pygg jar, αυτός, λόγω ομοηχίας με τη λέξη «pig», δημιούργησε έναν κουμπαρά-γουρουνάκι.΄΄

Οι δικοί μου κουμπαράδες δεν είναι γουρουνάκια. Είναι ξύλινοι, περασμένοι με ακρυλικά χρώματα άσπρο, σιέλ και γκρι.Έχουν λουλουδάκια και γατάκια σε ριζόχαρτο. Όταν άρχισα να τους φτιάχνω, τους προόριζα για δώρο. Μέχρι να τους τελειώσω, άλλαξα γνώμη.Αποφάσισα να τους κρατήσω, σαν είδος προς εξαφάνιση. Που ξέρεις , είπα, μετά από χρόνια μπορεί να μου τους ζητήσουν από κανένα μουσείο. Σίγουρα η αξία τους θα έχει ανέβει. Χειροποίητο αντικείμενο από την μια μεριά , είδος προς εξαφάνιση -μπορεί και ήδη εξαφανισμένο - από την άλλη.

Και μην ξεχνάτε την Τρίτη κληρώνει.
Ναι, ναι , κληρώνει.
Όχι το λαϊκό λαχείο, καλέ.
Την Τρίτη αργά - αργά το βράδυ,  θα γίνει η κλήρωση και η ανάρτηση για τον τυχερό ή τυχερή που θα κερδίσει το κουτί και τα καρυδάκια.
Όποιος ή όποια δεν έχει γράψει σχόλιο.....προλαβαίνει.
Όποιος ή όποια γράψει δυο ή παραπάνω φορές σχόλιο, θα μετρήσει μόνο το πρώτο.

Μόνο όποιος ή όποια συγκατοικεί με άλλους στο ίδιο μπλογκ μπορούν να αφήσουν ξεχωριστά σχόλια, Αυτά θα μετρήσουν. Οι αποτροπές του ενός εκ των συγκατοίκων( βλέπε Μισιρλού) προς τον άλλον να μην λάβει μέρος και η διαβεβαίωση , ότι άμα κερδίσει θα τα μοιραστεί (για τα καρυδάκια, ο καβγάς) με το έτερον  ήμισυ (βλέπε Μαρία), είναι....... παραπλανητικές.