Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Και πάλι ................... μπουκάλια





Επειδή έχω καιρό να σας δείξω μπουκάλια.........


χα χα χα χα χα χα ......... ( Έφη, βλέπεις;;;;;;;;;;;;;; )


Τι φταίω εγώ; 
Αφού με έχουν μάθει και μου φέρνουν ότι μπουκάλια έχουν..........



Και αφού μου αρέσει και εμένα να τα φτιάχνω..........
 

Προς Βιλλιώτη:
Μου χρωστάς κάτι μπουκάλια που μου υποσχέθηκες και ξέχασες να μου τα δώσεις.


Η μήπως ήταν η Αννέτα με τα μπουκάλια της μπύρας;


Τέλος πάντων, πάσα προσφορά ....δεκτή.


Και όπως λέω σε αυτούς που μου τα δίνουν.......

 

Μαζέψτε μου εσείς μπουκάλια.......διαλέγω εγώ ......


Και ότι δεν μου αρέσει......................
και δεν πάει για decoupage .....................
θα πάει στην ......ανακύκλωση.

Θα ακολουθήσει  ..... συντόμως και επόμενη ........ παρτίδα.
Δεν είναι απειλή.
Είναι προειδοποίηση.

Η  Κική   με κάλεσε για  ένα βραβειάκι.
Και εγώ το ....τσίμπησα, μαζί με κάτι νόστιμα " mini bagels ολικής άλεσης " που είχε φτιάξει.
Σ΄ευχαριστώ......θεία Κική.
Το ίδιο βραβείο μου έδωσε και η Τζένη που της το είχε δώσει και εκεινής,
μαζί με το δικό μου ,η Κική.
Όπως καταλαβαίνετε και όπως ήδη ξέρετε από άλλες φορές, η μια δίνει βραβείο στην άλλη και η άλλη στην άλλη και .....................
μπλεκόμαστε αναμεταξύ μας, κάτι σαν το τραγούδι του Κηλαηδόνη
Καλή ακρόαση.


Υ.Γ Να προσθέσω ότι εν των υστέρων,  προστέθηκαν άλλοι δυο........δότες του ίδιου βραβείου.
Σκρουτζάκος και η taelia.


Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Το σαλονάκι της γιαγιάς.

Η γιαγιά - η μητέρα της μητέρας μου - ,είχε ένα σαλονάκι από οξιά.
Ένας καναπές, δυο καρεκλοπολυθρόνες ,δυο καπνιστήρες και ένα τραπεζάκι τετράγωνο, ψηλό ,όχι σαν τα σημερινά χαμηλά τραπεζάκια σαλονιού.
Ήταν  χειροποίητο - επειδή την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν μηχανήματα- με ένα μικρό σκαλισματάκι στο πάνω μέρος της πλάτης του καναπέ και των καρεκλοπολυθρόνων.




Όταν πέρασαν τα χρόνια το σαλόνι αυτό "ταξίδεψε "για το εξοχικό.
Όταν το εξοχικό γκρεμίστηκε,για να χτιστεί στην θέση του ένα νέο, το σαλόνι πήγε  στην γειτόνισσα στην αρχή για φύλαξη και μετά για χάρισμα, μια που δεν ταίριαζε με το image του νέου σπιτιού.
Στο νέο σπίτι βρήκαν θέση μόνο οι καπνιστήρες και το τετράγωνο τραπεζάκι.

Χρόνια μετά, όταν θέλησα να αντικαταστήσω το δικό μου σαλόνι, που η τότε μόδα πρόσταζε να είναι -πολυθρόνες και καναπές - τεραστίων διαστάσεων, θυμήθηκα το σαλόνι της γιαγιάς.
Είπα στην μητέρα μου, να πει στην γειτόνισσα ότι, αν κάποτε δεν ήθελε το σαλόνι, να μην το πέταγε, να μου το έδινε.
Η μητέρα μου δίσταζε να το πει, μήπως και η γειτόνισσα την παρεξηγήσει.
Επιστράτευσα τον πατέρα μου.
Εκείνος....τόλμησε  και ευτυχώς,  γιατί το σαλονάκι σύντομα θα οδηγείτο στην πυρά.
Ετοιμάζονταν να το "ξεφορτωθούν", καίγοντάς το.

Και έτσι, γύρισε στην κατοχή μου, μαζί και οι καπνιστήρες.
Πήγε λουστραδόρο, ταπετσέρη  και ξαναβρήκε την παλιά του ομορφιά.
Το τετράγωνο τραπέζι που το συνόδευε, έμεινε για χρόνια στο εξοχικό σκεπασμένο με ένα τραπεζομάντηλο.



Φέτος ήρθε η σειρά του να αξιοποιηθεί. Μαζί με αυτό και ένα ντουλαπάκι που μπήκε και αυτό στον ίδιο χώρο και φιλοξένησε- μετά την μεταμόρφωσή του- μπουκάλια μικρά και μεγάλα με λικέρ και όχι μόνο.


Ευχαριστώ όλους/ες εσάς, που περάσατε από το μπλογκ μου - τις ημέρες που έλειπα - για να σχολιάσετε , αλλά και να ευχηθείτε . Ανεπίσημα, γύρισα πριν λίγες ημέρες. Επισήμως,  γύρισα σήμερα.
Η Άνοιξη, δεν έρχεται μόνη της, φέρνει και ..........τεμπελιές.



Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Το αυγό και το κοτοπουλάκι



Ήταν ώρα πια να βγει το μικρό κοτοπουλάκι από το αυγό του.
Τσίμπησε με την μυτίτσα του το φλούδι, άρχισε σιγά -σιγά να ανοίγει μια στρογγυλή πορτούλα και ύστερα τσουπ, πετάχτηκε από μέσα πηδηχτό και χαρούμενο.
-Τσίου, τσίου φώναξε και χαιρέτησε τον κόσμο.


-Και μένα που με αφήνεις; το ρώτησε με παράπονο το τσόφλι του αυγού.
-Και τι θες να σου κάνω; του είπε το κοτοπουλάκι.Εγώ τώρα πια βγήκα στον κόσμο και πρέπει να ζήσω.
-Και με αφήνεις έτσι έρημο εμένα, που σε έθρεψα μέσα στην ζεστασιά μου;
-Την ζεστασιά, στην έδινε η μαμά μου με τις φτερούγες της, είπε με περιφρόνηση το κίτρινο κοτοπουλάκι.


-Ωστόσο όμως σε βοήθησα να γίνεις ένα σωστό κοτοπουλάκι. Χωρίς εμένα, δεν θα είχες πάρει ζωή.
-Ε, λοιπόν τι θέλεις τώρα; ξαναείπε ανυπόμονα το πουλάκι.
-Θέλω να με πάρεις μαζί σου.

-Μαζί μου; είπε το κίτρινο κοτοπουλάκι.Και τι είμαι εγώ, χελώνα ή σαλιγκάρι να παίρνω μαζί μου το σπίτι μου; Εγώ τώρα, θα τρέξω ελεύθερο στον καθαρό αέρα και στο γρασίδι. Δεν μπορώ να σε τραβώ στην πλάτη μου.
Εκείνη την στιγμή, πλησίασε το άσπρο αυγό η μαμά κότα και με την μύτη της το έσπασε σε μικρά, μικρούτσικα κομματάκια. Έπειτα, φώναξε τα κοτοπουλάκια της και τους είπε.



-Ελάτε κοτοπουλάκια μου, φάτε από αυτό το φαγητό που σας ετοίμασα, είναι πολύ δυναμωτικό. Το φλούδι του αυγού, πρέπει πάντα να το τρώτε.
Το φλούδι, δεν έβγαλε πια μιλιά.
-Αυτή φαίνεται θα είναι η τύχη μου. Από εμένα  να βγαίνουν οι κότες και οι ίδιες ύστερα, να με τρώνε, σκέφτηκε.

Το παραμύθι αυτό, είναι από το βιβλίο της Αντιγόνης Μεταξά :
 " Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά "



Μισιρλούκα, σε ακούω που φωνάζεις.
Το ξέρω ότι οι φωτογραφίες είναι απαίσιες.
Δεν φταίω εγώ. Ούτε τα αυγά.
Ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι ...καμπύλες "χαρίζουν",
στα αυγά προσθέτουν γυαλάδα.

Η Νίκη και το ονειροποιείο της με κέρασαν  αυτό το γλυκό βραβειάκι.
Νίκη ευχαρίστως το δέχομαι το κέρασμα -στα γλυκά δυστυχώς δεν λέω όχι- και σου εύχομαι, να μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι ποτέ και πάντα να αφήνεις λίγο χώρο και για εμάς,  στα όνειρά σου.



Καλό Πάσχα να έχουμε.
Λίγη ξεκούραση,
λίγη αναγκαστική μπλογκοαποτοξίνωση και πάλι εδώ.




Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Στων αγγέλων πάμε.......



Οι άγγελοι χορεύουν σαν Έλληνες .........

......ή οι Έλληνες χορεύουν σαν τους αγγέλους.


Αυτή είναι μια  μποτίλια ,  που βρέθηκε μετά από μια επιδρομή - ανασκαφή σε κάποιο ντουλάπι του εξοχικού.


Κάποτε , όπως βλέπετε, φιλοξενούσε "Κιάντι".
Τα κρασιά Κιάντι παράγονται στις γεμάτες υψώματα περιοχές που ορίζονται περιμετρικά από τις πόλεις Σιένα, Φλωρεντία, Σαν Τζιμινιάνο και Αρέτσο. 


Η συγκεκριμένη μποτίλια Κιάντι ήταν του 1963. Αντίκα -μποτίλια.


 Όταν οι άγγελοι έχουν κέφια , πιάνουν  τα .....ντέφια


Η Τζένη χάρισε ένα βραβείο  σε όλα τα μπλογκς που την παρακολουθούν. 
Το βραβείο αυτό το παρέλαβε από Kate 
Τζένη, σε ευχαριστώ. 
Το χαρίζω και εγώ με την σειρά μου σε όσα μπλογκς με παρακολουθούν και το θέλουν.