Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Ζέστη... ζέστη....ζέστη

Ζέστη....ζέστη ...ζέστη
Σε αποσυντονίζει.....
Και να έχεις όρεξη, πως να δουλέψεις;
Με ανεμιστήρα;



 Ένα σκάλισμα στην αποθήκη ....... αναγκαίο......κακό....
ευκαιρία για να πετάξω και κάτι άχρηστο.....όλοι, όλο και κάτι μαζεύουμε.....



¨Ενα βάζο από νες καφέ , που όμως κλείνει αεροστεγώς -  ίσως γι αυτό το είχα κρατήσει - και δυο τσίγκινα κυπελλάκια....
Είπα, να τα πετάξω;   ...είπα,  τα φτιάξω; ....
είπα, ας τα φτιάξω και τα πετάω μετά...........



Το γκέσο δεν έπιανε......η  κόλλα ήταν πηχτή ..... δεν έστρωνε.... φαινόντουσαν οι πινελιές... το ριζόχαρτο κόντεψε να σκιστεί.


                          

Έφταιγε η πανσέληνος;.....
Έφταιγε η ζέστη;.......
Έφταιγε η κακή μου διάθεση; .......
Ή μήπως όλα μαζί;.......



Ας είναι ....που θα πάει ;
Ένας;..... ένας και κάτι.........μήνας , δεν μπορεί, θα περάσει δεν θα περάσει;.........


Υ.Γ  Κάθε καλοκαίρι,  από τότε που μας έμαθε και μας επισκέπτεται ο καύσωνας, μου έρχεται στο μυαλό ένα αμερικάνικο σήριαλ και το τραγούδι των τίτλων του,  όταν η ελληνική τηλεόραση ήταν ακόμη στα σπάργανα. Λεγόταν μακρύ καυτό καλοκαίρι. Ήταν βασισμένο στην ταινία με τον ομώνυμο τίτλο και με πρωταγωνιστές   τους  Paul Newman, Joanne Woodward .
Ακούστε το τραγούδι ...... σας μεταφέρει στον Νότο της Αμερικής.......σε .... άλλες εποχές .....