Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Καλή Χρονιά

Πάει και αυτός ο χρόνος.

Αφού μάς πάτησε,

μάς έστιψε,

μάς ξεζούμισε,

αφού έδωσε ότι είχε

και δεν άφησε τίποτα ούτε για τον εαυτό του........


.........μας αφήνει.

Ώρα για απολογισμό;

Κρατάμε τα καλά,

πετάμε τΑ άσχημα, 

τα Λόγια,
 
Ή,  τα λάθη.

Χρειάζεται δύναμη- την έχουμε.

ΘάρΡος-το έχουμε.

ΤΟ κεφάλι ψηλά,

βάζουμε Νέους στόχους,

δεν κοιτάμε πΙσω.

Αύριο θα είναι μια νέα μέρα.

Είναι στο χέρι μας  να ξεχάσουμε,

ότι μας πλήγωσε,

ότι μας πόνεσε,

ότι μας απογοήτευσε.......

(Άλλωστε οι πληγές , οι πόνοι και οι απογοητεύσεις μας δυνάμωσαν).

Είναι στο χέρι μας να κοιτάξουμε τον νέο χρόνο πού μας έρχεται,

με πίστη

και ελπίδα για ότι καλύτερο.

Χρόνια μας καλά, με υγεία.



Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Parakelsos cooks

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια αλχημεία είναι:

Προεπιστήμη του Μεσαίωνα που επικέντρωνε τις έρευνές της,

πάνω στην αναζήτηση τρόπων για την μετατροπή των ουσιών σε άλλες.

Και μεταφορικά η προσπάθεια να λυθεί ένα πρόβλημα με ανορθόδοξες μεθόδους.

Ο βασικός στόχος της αλχημείας ήταν η μετατροπή των κοινών μετάλλων σε χρυσό

Ο   Παράκελσος  ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αλχημιστές, αστρολόγους 

και αποκρυφιστές όλων των εποχών. 

Διάλεξα αυτό το όνομα γιατί και εγώ όπως και όλοι εσείς, πιστεύω,

 έχουμε κάνει κατά καιρούς αλχημείες στην κουζίνα,

 στην δουλειά μας, στο σπίτι μας ,για να λύσουμε κάποια προβλήματα,

για να βγούμε από δύσκολες καταστάσεις.

Όλοι και όλες έχουμε χρησιμοποιήσει ανορθόδοξους μεθόδους

Όλοι και όλες κάποια στιγμή έχουμε κάνει το ΄΄μέταλλο΄΄ ΄΄χρυσό΄΄.

Parakelsos cooks λοιπόν,

σημαίνει  ο Παράκελσος μαγειρεύει και κάνει αλχημείες

στην κουζίνακαι ...όχι μόνο.

Γιατί όλες ασχολούμαστε και με κάτι άλλο,

 είτε σαν δουλειά, είτε γιατί μας ευχαριστεί,

είτε γιατί μ΄αυτό το κάτι εκτονωνόμαστε.

Άντε μέρες εορτών μην σας ζαλίζω άλλο με.....επιστημονικά.

Πιστεύω να κάλυψα τις απορίες της Simone

και κάποιων άλλων ίσως.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια πολλά

Πριν δυό μήνες περίπου,

ζηλεύοντας την παρέα και την επαφή που υπήρχε μέσα από τα blogs,

θέλησα να γίνω και εγώ μέλος.

 Έτσι έφτιαξα το δικό μου blog,  χωρίς καμιά βοήθεια και

χωρίς να γνωρίζω πολλά πράγματα.

Και εξακολουθώ να μην γνωρίζω ακόμη αρκετά.

Μου αρκεί που επικοινωνώ μαζί σας και ανεβάζω και κάποιες φωτογραφίες.

Που θα μου πάει...θα μάθω περισσότερα, δεν θα μάθω;. Το ελπίζω.

Είμαι ικανοποιημένη όμως, που μέσα σ΄αυτούς τους  δυο μήνες,

οι συνολικές σελίδες προβολής έφτασαν τις 3.161

και οι αναγνώστες-αναγνώστριες τους 32.

Ζήτησα την φιλία σας και την συντροφιά σας και μου τις προσφέρατε και τις δυο,

μαζί με την φιλοξενία σας και ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι και την νέα χρονιά.

Στέλνω και εγώ με την σειρά μου τις δικές μου ευχές στα μπλογκοσπιτάκια σας

για τις μέρες τωνΧριστουγέννων.

Να είστε καλά, να χαίρεστε τις οικογένειές σας.

Να έχετε υγεία πρώτα,αγάπη, ευτυχία,τύχη και πάντα να δημιουργείτε....σε όλα τα επίπεδα.





Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Η Παρασκευή που έγινε Δευτέρα

Ζητώ συγνώμη για την ασυνέπεια μου.
 Κάποιες σας άφησα σε αναμμένα κάρβουνα, αλλά δεν το ήθελα.
Σας είχα πει ότι θα έλειπα για λίγες μέρες. Πράγματι πήγαμε μια οργανωμένη εκδρομή στα μέρη της Αχτίδας, της Χρυσάνθης, της Ρίας και πιθανόν και κάποιων άλλων μπλογκοφιλενάδων.
Γυρνώντας όμως, φέραμε δύό βαλίτσες άπλυτα που έπρεπε να πλυθούν, συν αυτά που βρήκα-του γιου μου- στο καλάθι των άπλυτων στο μπάνιο.
Συν του ότι έπρεπε να φτιάξω και εγώ τα γλυκά των εορτών, κουραμπιέδες και μελομακάρονα.
Που χρόνος για σχέδια όμως.Τα έφτιαξα απλά, χωρίς σχέδια για να τελειώνω και γρήγορα.Άλλωστε   εκεί που πάνε.....είναι σκοτάδι. Έτσι δεν λένε;
Έγιναν νόστιμα όπως κάθε χρόνο.
Έφτιαξα και τρία κεκάκια,  δυο άστρα και ένα έλατο.

Έφτιαξα και δυο δόσεις καρυδάκια.



 Έβαλα κάμποσα σε ένα κουτί και μαζί με ένα μπουκάλι λικέρ μανταρίνι, ένα βάζο μαρμελάδα βερύκοκο και τα πήγα σε εκείνη την φίλη που μου είχε δώσει τα περγαμόντα....Θα τα πάει για ΄΄χαιρετίσματα΄΄στην κόρη της  στην Ιταλία.  Μέχρι την Ιταλία έχει φτάσει η......χάρη μου.
Κράτησα λίγα καρυδάκια και για εμάς και με τα υπόλοιπα, κάλυψα κάποιες΄΄παιδικές΄΄ υποχρεώσεις. Πήρα κάτι μίνι κουβαδάκια χρωματιστά.


Ήθελα να τα στολίσω με decoupage.Χρόνο δεν είχα. Κατέληξα σε κάτι ημιδιαφανή επίκαιρα αυτοκόλλητα.
Καλά έγιναν.Έβαλα σε σελοφάν καρυδάκια και σοκολατάκια και μια κορδελίτσα...... και να το αποτέλεσμα:


Έφτιαξα στα γρήγορα και μια μπουγάτσα νηστίσιμη.Συνήθως την φτιάχνω την Μεγάλη Εβδομάδα.Είναι πολύ νόστιμη και το ταψί αδειάζει στο άψε- σβήσε.Γίνεται με ρόφημα σόγιας.Εκτός από νηστίσιμη είναι κατάλληλη και για άτομα που έχουν δυσανεξία στην λακτόζη.

Υλικά

3 κούπες νερό
2 κούπες ρόφημα σόγιας
1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
1 και 1/3 της κούπας ζάχαρη
½  κούπα μαργαρίνη
2 βανίλιες
2 φύλλα σφολιάτας
         Βάζουμε το νερό σε κατσαρόλα να βράσει. Προσθέτουμε το ρόφημα της σόγιας, την ζάχαρη, την μαργαρίνη τις βανίλιες  και τέλος το σιμιγδάλι ανακατεύοντας συνέχεια, σε χαμηλή φωτιά έως ότου πήξει η κρέμα. Αλείφουμε με μαργαρίνη ένα ορθογώνιο ταψί 25Χ40 περίπου, στρώνουμε το ένα φύλλο της σφολιάτας. Ρίχνουμε την κρέμα και καλύπτουμε με το άλλο φύλλο. Αλείφουμε  την επιφάνεια με μαργαρίνη, χαράζουμε σε κομμάτια και ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά.
 Όταν μισοκρυώσει πασπαλίζουμε  με  ζάχαρη άχνη και  κανέλα.
Εγώ, τις περισσότερες φορές,όπως τώρα που είναι νοτιάς, την αφήνω χωρίς ζάχαρη και κανέλα και όταν θέλει κάποιος να φάει, εκείνη την ώρα προσθέτει ότι θέλει ή ζάχαρη σκέτη ή ζάχαρη και κανέλα μαζί. Γι αυτό την βλέπετε γυμνή........
Τώρα που είπα γυμνή, θυμήθηκα ......κάποια που έκανε striptease...και ήθελε και δώρο σε καρύδι.....
Δεν λέω ονόματα.....
Λοιπόν, στην Κομοτηνή που πήγαμε επισκεφθήκαμε το μουσείο της. Σε μια προθήκη υπήρχαν  πέντε καρύδια του 2ου π.Χ αιώνα, απανθρακωμένα.  (Σκέψου να καιγόταν και η έκπληξη μαζί με το καρύδι!!!!!!!!!  Ποιάς ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ονόματα δεν λέω........)
Στο Σουφλί, σ΄ένα ιδιωτικό μουσείο, είδα και φωτογράφισα για σας έναν μεταξένιο στηθόδεσμο.

Στην Δράμα πήγαμε για πολύ λίγο, στην Ονειρούπολη. Σκέτο όνειρο!!!!!!!!!!!!
Εκεί από  ένα μικρό πάγκο που είχε ένα ζευγάρι,γεμάτο με κεραμίδια και καμβάδες με decoupage, πήρα αυτό το μικρό κεραμίδι για ενθύμιο. Δεν το πήρα με Χριστουγεννιάτικο  θέμα για να το έχω κρεμασμένο όλο τον χρόνο.
Ήθελα να πήγαινα και στο μαγαζί τους ,που ήταν εκεί κοντά ,για να πάρω καμιά χαρτοπετσέτα-είχαν πολύ ωραία σχέδια-όμως ο χρόνος μας πίεζε και ο οδηγός ήταν γκρινιάρης.
Κοιτάξτε και αυτά τα σαπουνάκια. Τα πήρα από την Αδριανούπολη, από το παζάρι που υπάρχει κάτω από το  Selimiye τζαμί. Μυρίζουν πολύ ωραία, ειδικά το σταφύλι.

Παρεπιπτόντως, αυτό το ....σκεύος είναι ξύλινο-της προγιαγιάς και αυτό- και κάποια στιγμή θέλω να το περιποιηθώ.Θα ήθελα ιδέες, προτάσεις και σχέδια.Πάσα προσφορά δεκτή , που λένε.
Το πιο ωραίο όμως από όλα ήταν το χιόνι που είδαμε την Πέμπτη, γυρνώντας, σε όλον τον δρόμο, από την Κομοτηνή έως την Ασπροβάλτα.




Γεμίσαμε τις μπαταρίες μας και γυρίσαμε.
Ουφ .....  τα είπα και τελείωσα.
Σας είπα ότι ήμουν ασυνεπής, αλλά είχα και καλές και σοβαρές δικαιολογίες, δεν νομίζετε;
Μην ξεχάσω, την συσκευή για τα καρυδάκια, την έχουν τα μαγαζιά που πωλούν ρώσικα προϊόντα.
Εμένα τότε με είχαν στείλει σε ένα μαγαζί στην διασταύρωση των οδών Θηβών και Αγίας Άννης, στα σύνορα Πειραιά - Ρέντη. Ξέρω ότι υπάρχει και ένα άλλο στην κάθοδο της Συγγρού προς Πειραιά, στο ύψος της Καλλιθέας. Αυτό είδα σε ένα περιοδικό, ότι πουλάει και καρυδάκια συσκευασμένα. Σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας πιστεύω ότι θα υπάρχουν παρόμοια μαγαζιά, αλλιώς.......... θα με κυνηγάτε που σας ξεσήκωσα.
Καλό ύπνο μπλογκογειτονιά.
Ευχαριστώ που ανεχτήκατε την φλυαρία μου.
Μου λείψατε.








Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Τα καρυδάκια της Ελβίρας

Μια συνταγή αφιερωμένη σε όλες τις λιχούδες- δεν λέω ονόματα-γειτόνισσες και ένα κουίζ.

Θα θυμόσαστε την Ελβίρα που μου είχε πει την συνταγή για την μαρμελάδα γάλακτος.
Μια μέρα, ήρθε σπίτι κρατώντας και κουνώντας ένα βαζάκι που είχε μέσα 5-6 καρύδια.
-Τι μου έφερες Ελβίρα, καρύδια;
Η Ελβίρα να γελάει και να συνεχίζει να κουνάει το βαζάκι.
-Που τα βρήκες;  να την ρωτάω,......τσιμουδιά η Ελβίρα.
-Πες μου γιατί τα έφερες, να λέω εγώ,....να γελάει εκείνη.
Με τα πολλά, μου δίνει  το βαζάκι το ανοίγω, παίρνω ένα καρύδι.
Δεν ήταν πραγματικό καρύδι,αλλά γλυκό με μορφή καρυδιού, σαν αυτά της φωτογραφίας.



Πετυχημένα δεν είναι;
Πως φτιάχνονται τώρα τα καρύδια. Η συνταγή είναι εύκολη.
Χρειαζόμαστε όμως και μια συσκευή.Αυτήν.....



Η μια πλευρά της συσκευής έχει 10 εσοχές, που εκεί τοποθετούμε την ζύμη και η άλλη πλευρά έχει 10 προεξοχές, έτσι ώστε όταν κλείσουμε την συσκευή , να πιεστεί η ζύμη και να δώσει το σχήμα μισού καρυδιού.

Για την ζύμη χρειαζόμαστε:

200 γρ. βούτυρο λιωμένο
1 κούπα γάλα
1/2 κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 αυγά
2 -3 βανίλιες
λίγο αλάτι

Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από το βούτυρο και τα ανακατεύουμε με το χέρι. Προσθέτουμε λίγο- λίγο το βούτυρο, μέχρι να το απορροφήσει όλο η ζύμη.
Φτιάχνουμε μπαλίτσες από την ζύμη.
Πόσο μεγάλες;
Για να βρούμε το μέγεθος κάνουμε δοκιμή με ένα κομμάτι ζύμης .Το βάζουμε σε μια εσοχή της συσκευής. Κλείνουμε την συσκευή.Αν η ζύμη βγαίνει έξω,αφαιρούμε λίγη ποσότητα.Αν δεν καλύπτει όλη την εσοχή, προσθέτουμε.Με μέτρο αυτήν την μπαλίτσα φτιάχνουμε και τις υπόλοιπες.
Τις αραδιάζουμε σε ταψάκι.



 Παίρνουμε την συσκευή, την βάζουμε στο μάτι της κουζίνας να καεί, την ανοίγουμε,
 τοποθετούμε τις μπαλίτσες...

 κλείνουμε την συσκευή. Αφήνουμε να ψηθεί η ζύμη για 2-3 λεπτά από την μια πλευρά και την γυρίζουμε να ψηθεί και από την άλλη.
Συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσουν όλες οι μπαλίτσες της ζύμης.
Φτιάξαμε λοιπόν τα ''τσόφλια'' των καρυδιών. 

Τώρα θα φτιάξουμε το φαΐ τους, δηλαδή την γέμιση.

Για την γέμιση χρειαζόμαστε:

1 κουτί ζαχαρούχο
250-300 γρ. καρύδια αλεσμένα

Βράζουμε το ζαχαρούχο όπως είναι με το κουτί για μια ώρα σε σιγανή φωτιά. Όπως στην συνταγή για την μαρμελάδα γάλακτος, φροντίζουμε η κατσαρόλα να μην μείνει χωρίς νερό.
Αφήνουμε το κουτί να χλιαρώσει, για να μπορούμε να το πιάσουμε. Παίρνουμε ένα μπολ   και κρατώντας το κουτί με την μεριά που ανοίγει προς τα κάτω (μέσα στο μπολ),για να μην πεταχτεί-εκσφενδονιστεί για την ακρίβεια- το περιεχόμενο, το αδειάζουμε.
Του προσθέτουμε τα καρύδια.Το πόσο ρευστή ή πηχτή θα είναι η  γέμιση το κανονίζουμε εμείς,προσθέτοντας παραπάνω καρύδια.


Βάζουμε λίγη από την γέμιση σε κάθε μισό ''τσόφλι'' και τα ενώνουμε ανά δύο, πιέζοντας ελαφρά.



Είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο να γεμίσουμε πρώτα όλα τα ''τσόφλια '' και μετά να τα ενώσουμε, παρά να γεμίζουμε δυο, να ενώνουμε και να συνεχίζουμε με τα επόμενα δύο.



Γίνονται γύρω στα 45 κομμάτια , δεν χρειάζονται ψυγείο και διατηρούνται αρκετό καιρό.

Κάποιος,λάτρης της σοκολάτας, μου έριξε την ιδέα πως θα ήταν ωραία να είχαν γέμιση και επικάλυψη σοκολάτας. Δεν συμφώνησα γιατί αφ΄ενός χάνονται ''οι ραβδώσεις'' του καρυδιού αφ΄ετέρου ότι κρέμα να φτιάξεις με σοκολάτα θέλει ψυγείο.Έκανα όμως μια παραλλαγή .
Πήρα μερέντα, που δεν χρειάζεται ψυγείο, της πρόσθεσα φουντούκια καβουρντισμένα και χοντροκοπανισμένα και έφτιαξα την γέμιση.Αφού γέμισα και ένωσα τα κομμάτια , βούτηξα το  μισό καρύδι σε κουβερτούρα.
Το οπτικό αποτέλεσμα δεν ήταν άσχημο.



Αλλά ούτε και το γευστικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το κουίζ τώρα.Για όσες θελήσουν να τα φτιάξουν. Πού θα βρουν την συσκευή;
Η λύση την επόμενη Παρασκευή,γιατί θα λείψω για λίγες μέρες.
Όταν γυρίσω θέλω να βρω σχόλια, αντιδράσεις και αναφορές για το ποιες έπαθαν κρίσεις υπογλυκαιμίας και πως τις ξεπέρασαν.

Υ.Γ Για την Χαρά.Αυτά τα καρύδια κολλάνε καλύτερα.Έχουν ένα μειονέκτημα όμως.Μαζί με αυτά τρως και την ''εκπληξη''.

Υ.Γ 2 Για την Χρυσάνθη. Τι λες, τα φτιάχνουμε για τον γάμο;

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

20 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα

Άλλες χρονιές άρχιζα το στόλισμα του σπιτιού πιο νωρίς.
Φέτος καθυστέρησα λίγο.
Φταίτε και σεις λίγο που με ξεσηκώσατε με τα χειροτεχνήματά σας και καταπιάστηκα με αυτά και πήγε το στόλισμα πίσω.Ας είναι.Άρχισα και συνεχίζω ακάθεκτη.
Είπα να δηλώσω συμμετοχή στο διαγωνισμό του ιστολογίου της El &Kal  και πιστεύω να έκανα τα σωστά βήματα.









Καλά Χριστούγεννα να έχουμε,με υγεία.

Πάστα καραμέλας

Τις προάλλες, ψωνίζοντας στο super-market και χαζεύοντας,ως συνήθως, στο τμήμα με τα είδη ζαχαροπλαστικής, ανακάλυψα ότι είχε βγει κρέμα στιγμής με γεύση καραμέλα.
Πήρα ένα φακελάκι για ώρα ανάγκης,ή ,υπογλυκαιμίας.
Σήμερα λοιπόν είπα να το δοκιμάσω.
Έφτιαξα την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες.Η κρέμα καραμέλας είχε πολύ ωραία γεύση.
Θυμήθηκα ότι μου είχαν περισσέψει και λίγα μπισκότα σαβαγιάρ από άλλη περίπτωση και στα γρήγορα σκάρωσα αυτό το εύκολο γλυκάκι.
Το έκανα ατομικό αλλά μπορούμε να το κάνουμε και σε μορφή τούρτας.
Χρειαζόμαστε :
Μπισκότα σαβαγιάρ
Ένα φακελάκι κρέμα στιγμής με γεύση καραμέλα
Γάλα όσο γράφει η συσκευασία για την παρασκευή της κρέμας και λίγο ακόμα για να  μαλακώσουμε τα σαβαγιάρ.
Βουτάμε τα σαβαγιάρ στο γάλα και  στρώνουμε μια σειρά  ...


Καλύπτουμε τα μπισκότα με κρέμα.....



Βάζουμε άλλη μια στρώση μπισκότα και καλύπτουμε με τη κρέμα.

Γαρνίρουμε με καραμελωμένα αμύγδαλα.
Επειδή, δεν είχα έτοιμα αμύγδαλα και επειδή ο δείκτης της υπογλυκαιμίας είχε πέσει επικίνδυνα και επειδή η κατανάλωση του γλυκού  έπρεπε να ήταν άμεση, το γαρνίρισα πρόχειρα με λίγη μαρμελάδα γάλακτος και το ..........δοκίμασα.



Η φωτογραφία είναι πριν την δοκιμή.

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Λικέρ περγαμόντο

Για να μας φύγει η γεύση της μαρμελάδας γάλακτος από το στόμα, θα φτιάξουμε λικέρ περγαμόντο.Βέβαια μπορούμε να τα συνδυάσουμε και τα δύο. Να φάμε πρώτα μια κουταλιά μαρμελάδα ή να φτιάξουμε μια τούρτα ,όπως προτείνει η αχτίδα- και να φάμε ένα κομμάτι -και μετά να πιούμε ένα λικεράκι περγαμόντο, για καλή χώνεψη.

Χρειαζόμαστε:

1 περγαμόντο
1 λίτρο κονιάκ
10 γαρύφαλλα
2 φλ. τσαγιού ζάχαρη
1 ½ φλ. τσαγιού νερό
       Πλένουμε και σκουπίζουμε το περγαμόντο και του καρφώνουμε  τα γαρύφαλλα.


  Σε γυάλα αδειάζουμε  το κονιάκ και ρίχνουμε μέσα το περγαμόντο.


 Αφήνουμε για ένα μήνα το περγαμόντο στο κονιάκ, για να αφήσει το άρωμα και την γεύση του. (Σήμερα δεν έχει ιστορία).
Όταν συμπληρωθεί ο μήνας,  βράζουμε το νερό με την ζάχαρη για 2-3 λεπτά.
Σουρώνουμε το κονιάκ.
Όταν το σιρόπι κρυώσει, το ανακατεύουμε με το κονιάκ. 
Φυλάμε σε μπουκάλια.Δεν το πίνουμε αμέσως.Αφήνουμε να περάσουν 10-15 ημέρες και μετά. 

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Μαρμελάδα γάλακτος

Παίρνουμε ένα κουτί γάλα ζαχαρούχο και το βάζουμε σε κατσαρόλα-έτσι όπως είναι κλειστό-με νερό που να φτάνει μέχρι τα 3/4 του κουτιού.


Όταν πάρει βράση το νερό, χαμηλώνουμε την φωτιά, κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας και βράζουμε το γάλα για δυο ώρες. Αφήνουμε το κουτί  να κρυώσει τελείως και το ανοίγουμε.Το ζαχαρούχο έχει αλλάξει χρώμα και έχει πήξει.


Προσέχουμε η κατσαρόλα να έχει πάντα νερό γιατί μπορεί να σκάσει και να τιναχτεί η κονσέρβα.
Η μαρμελάδα αυτή,διατηρείται αρκετό καιρό στο ψυγείο.
Χα..Χα..Χα..δεν προλαβαίνει να διατηρηθεί, γιατί καταναλώνεται γρήγορα.
Την συνταγή αυτή μου την είχε δώσει  πριν από αρκετά χρόνια η Ελβίρα.
Από την Οδησσό η ίδια, παντρεμένη με Αρμένη, έφυγαν από την Αρμενία για τον φόβο του πολέμου.Ηρθαν στην Ελλάδα, αυτή, ο αντρας της, τα δυο τους παιδιά και τα πεθερικά της.
Την ίδια  μαρμελάδα- κρέμα την είδα πέρσι στό αλφαβητάρι της Βέφας σαν γέμιση της banoffee-pie(ωραία τάρτα με βάση από μπισκότο, γέμιση μαρμελάδα γάλακτος μπανάνες και σαντιγύ). Η συνταγή είναι Εγγλέζικη και το όνομα, το οφείλει  στις μπανάνες (ban-anas) και την μαρμελάδα γάλακτος που την ονομάζει κρέμα-καραμέλα (t-offee). Το ζαχαρούχο στην συγκεκριμένη συνταγή αναφέρεται ως ''suicide can'', δηλαδή, ''κονσέρβα αυτοκτονίας''.

Tips
Μπορούμε να χτυπήσουμε στο μίξερ ένα πακέτο βούτυρο αγελάδος και να του προσθέσουμε κουταλιά- κουταλιά την μαρμελάδα γάλακτος και να έχουμε μια νόστιμη γέμιση τούρτας.
Ή για μια σοκολατένια γέμιση, να προσθέσουμε στην μαρμελάδα γάλακτος, μια κουβερτούρα λιωμένη και μια κούπα σαντιγύ.

Λικέρ μανταρίνι

Την συνταγή αυτή την φτιάχνω χρόνια. Είναι από μια αδελφή της γιαγιάς μου που έφτιαχνε ωραία γλυκά. Κανονικά έπρεπε να λεγόταν λικέρ εσπεριδοειδών, γιατί εκτός από το μανταρίνι περιέχει και πορτοκάλι και λεμόνι. Ίσως λέγεται έτσι, γιατί υπερισχύει η μυρωδιά του μανταρινιού.
Τα μανταρίνια πρέπει να είναι της ποικιλίας ''χιώτικα''. Να τους τσακίζεις την φλούδα και να μην χορταίνεις να εισπνέεις το άρωμά τους.
Η  ''κλημεντίνη'' είναι ωραία για το φαΐ της-χωρίς κουκούτσια, για τους τεμπέληδες-όμως το ''χιώτικο'' έχει την νοστιμιά.

Χρειαζόμαστε:

Τις φλούδες από 5 μανταρίνια, 4 πορτοκάλια και2 λεμόνια.
1 1/2 λίτρο κονιάκ
1 κιλό ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
κανέλα και γαρίφαλα

Σε βάζο,  βάζουμε το κονιάκ και τις φλούδες από τα φρούτα. Αφήνουμε για 1 μήνα.




Εν τω μεταξύ, να σας πω δυο λόγια για την αδελφή της γιαγιάς.Θα ξέρετε βέβαια-οι πιο μεγάλες σε ηλικία γειτόνισσες-και δεν υπαινίσσομαι τίποτα-ότι παλιά συνήθιζαν να φτιάχνουν τα γλυκά ''συνεταιρικά''. Δηλαδή, την μια μέρα να μαζεύονται όλες στο σπίτι της μιας και την άλλη μέρα στης άλλης, για να φτιάξουν τα γλυκά των εορτών και όχι μόνο.Κάποια χρονιά λοιπόν παραμονές των Χριστουγέννων, είχαν μαζευτεί στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιάξουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
Πρώτα, έβγαλαν απόφαση, θα έφτιαχναν τα μελομακάρονα.
Παρούσα και εγώ γύρω στα 12, αν θυμάμαι καλά, να παρακαλάω να με αφήσουν να φτιάξω τα μελομακάρονα,δηλαδή να ανακατέψω το λάδι και τα υπόλοιπα υλικά για να φτιαχτεί η ζύμη.Τότε δεν υπήρχαν τα μίξερ και το ανακάτεμα των υλικών για τα γλυκά το έκαναν σε μεγάλες πήλινες λεκάνες.
-Όχι,λοιπόν ,μου έλεγε η αδελφή της γιαγιάς,θα φτιάξω εγώ τώρα τα μελομακάρονα και εσύ θα φτιάξεις μετά τους κουραμπιέδες.
Καμάρωνα εγώ και περίμενα ανυπόμονα, πότε θα τελειώσουν με τα μελομακάρονα, για να πιάσω σειρά με τους κουραμπιέδες.
Ζυμώθηκαν τα μελομακάρονα,πλάστηκαν, ψήθηκαν, μελώθηκαν,μπήκαν στην σουπιέρα.
Σ΄αυτην την σουπιέρα συνήθιζε να βάζει η γιαγιά τα μελομακάρονα........


και σ΄αυτήν την πιατέλα τους κουραμπιέδες.

Ήρθε λοιπόν και η σειρά μου.
Μου βάζουν την ποδιά, για να μην λερωθώ, βάζουν μπροστά μου και την λεκάνη.
Μέσα στην λεκάνη το βούτυρο και αρχίζω εγώ να το ΄΄χτυπάω''.
Μετά από λίγο, όπως ήταν φυσικό άρχισα να κουράζομαι.
-Εντάξει;ρώταγα.-Θα μου ρίξετε τα υπόλοιπα υλικά;
-Ακόμη αργεί, απαντούσε η αδελφή της γιαγιάς,θέλει κι άλλο χτύπημα, το βούτυρο πρέπει να ασπρίσει.
Το βούτυρο για ν΄ασπρίσει, έπρεπε να χτυπηθεί μια ώρα με το ρολόι.
Και έτσι, η προθυμία μου να βοηθήσω, μου βγήκε ξινή αλλά δεν με πτόησε.
Αλλά και οι μεγάλοι με τα τριπλάσια και βάλε χρόνια από εμένα, τόσο μυαλό είχαν......
Ας είναι καλά  τα μίξερ, που στις μέρες μας, ασπρίζουν το βούτυρο σε 10 λεπτά.

Με αυτά και αυτά πέρασε ο μήνας και ...... 
Δένουμε σε σιρόπι το νερό με την ζάχαρη, ένα ξύλο  κανέλας  και 4-5 γαρίφαλα .Περιμένουμε να κρυώσει το σιρόπι. Σουρώνουμε και τα δύο μίγματα και ρίχνουμε το ένα στο άλλο. Το λικέρ είναι έτοιμο.


Tips
Συνήθως, τα λικέρ δεν τα καταναλώνουμε αμέσως μόλις τα φτιάξουμε.
Αφήνουμε να περάσει ένα διάστημα 10- 15 ημερών, ν΄ανακατευτούν, αρώματα και υλικά.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Καλό μήνα

Καλό μήνα σε όλα τα μπλογκοσπιτάκια.
Ελειψα για λίγες μέρες και μου έλειψε η παρέα σας. Πήγα να φέρω περγαμόντα και μανταρίνια για να σας φτιάξω τα χειμωνιάτικα λικέρ.
Και για του λόγου το αληθές:



Τα δικά μου μανταρίνια.....


Και τα περγαμόντα της γειτόνισσας που μου τα έδωσε με όλη της την ευχαρίστηση.

Μέχρι λοιπόν, να αγοράσω το κονιάκ και να σας πω για τον τρόπο που φτιάχνονται, είπα να σας δείξω και εγώ ένα ταπεινό χριστουγεννιάτικο μαξιλαράκι που είχα φτιάξει πριν από λίγα χρόνια.
Είναι όλο κεντημένο με σταυροβελονιά-και το φόντο-μπρος και πίσω.