Τολμώ να δείξω και τα δικά μου χειροτεχνήματα έρασιτεχνικά μεν, που εμένα μου αρέσουν δε.
Είχα βρει την τεχνική του decoupage σε ένα περιοδικό. Μόνο που ήταν ιταλικό και επειδή δεν ήξερα ιταλικά, το είχα δώσει στην κόρη μιας φίλης μου, που σπούδαζε ιταλική φιλολογία, να μου το μεταφράσει.
Υπ΄ όψιν ότι τα...αριστουργήματα αυτά έγιναν πριν από 7- 8 χρόνια, τότε που δεν ασχολιόμουν με τον υπολογιστή όπως τώρα. Ήξερα μόνο να τον ανοίγω, να τον κλείνω και να παίζω κανενα παιχνίδι. Μέχρι εκεί έφταναν οι γνώσεις μου και πάντα με φόβο γιατί είχα από πάνω και τα παιδιά να μου φωνάζουν ότι εγώ έφταιγα για ότι πάθαινε ο υπολογιστής, ασχετα αν αυτά τον ξετίναζαν.
Τώρα λοιπόν που με ξεσηκώσατε με τιςδικές σας κατασκευές και δεν έχω ανάγκη από μετάφραση, βάζω μπρος με τις δικές σας οδηγίες και υποδείξεις για πιό επαγγελματικά χειροτεχνήματα.
Το γουδί της προγιαγιάς
και...η άλλη του πλευρά.
Το σίδερο της προγιαγιάς
και ..η αλλή του πλευρά.
Είναι πραγματικά της προγιαγιάς μου και όχι αγορασμένα από παλιατζίδικα. Πως λέμε ...οικογενειακά κειμήλια, κάπως έτσι.
Αυτά είναι όντως αγορασμένα.
Κάποια άλλη φορά θα σας δείξω και τα κεντήματά μου, γιατί .....είμαι κορίτσι από σπίτι και από μικρή η μαμά μου με έβαζε να κεντάω. Το τι έχω κεντήσει στις καλοκαιρινές διακοπές δεν λέγεται. Και επειδη η κακιά συνήθεια δύσκολα κόβεται.....έτσι και εγώ εθίστηκα και άργησα να την κόψω. Άσε δε, εμπιστευτικά σας το λέω, που μου αρέσει μέχρι σήμερα, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς τα χέρια δεν βοηθουν πλέον.