Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

καμβαδάκια

Η Μισιρλού ανέβασε "napkin decoupage tutorial" απο............. την μικρή της εμπειρία ( έτσι λέει, είναι μετριόφρων το μικρό και αθώο μας παιδί)
Εγώ είπα να σας κάνω επανάληψη και να σας δείξω τα καμβαδάκια, που κατά καιρούς έχω φτιάξει με napkin decoupage.


Την  κάθε χαρτοπετσέτα, όταν την ξεδιπλώσουμε, βλέπουμε ότι χωρίζεται σε  4 τετράγωνα .
Υπάρχουν χαρτοπετσέτες που έχουν το ίδιο θέμα και στα 4 τετράγωνα .



 Υπάρχουν χαρτοπετσέτες που το θέμα πιάνει τα δυο τετράγωνα (δηλ. την μισή χαρτοπετσέτα)


Και υπάρχουν  χαρτοπετσέτες , που ολόκληρες  αποτελούν ένα θέμα.
Αυτές είναι που θέλουν και την μεγαλύτερη προσοχή στο στρώσιμο, επειδή η επιφάνεια είναι μεγάλη και είναι πολύ - πολύ εύκολο να δημιουργηθούν ζάρες.
 
Εμείς δεν θέλουμε....ζάρες.  Σε αυτό μας βοηθάει η κόλλα σπρέι , που μας δίνει την δυνατότητα, να "σηκώνουμε" την χαρτοπετσέτα όπου κάνει ζάρες και να την στρώνουμε ξανά και ξανά.


Στα συγκεκριμένου μεγέθους καμβαδάκια, χρησιμοποιούμε το 1/4 της χαρτοπετσέτας , αφού της αφαιρέσουμε βέβαια τα δυο φύλλα και κρατήσουμε το φύλλο με το σχέδιο.


Τα καμβαδάκια , όπως και τις άλλες επιφάνειες  που έχουν πόρους , πριν  κολλήσουμε την χαρτοπετσέτα τα περνάμε με gesso .


Αφού στρώσει η χαρτοπετσέτα, περνάμε ένα χέρι κόλλα σε όλη την επιφάνεια.


 Και φυσικά , στο τέλος,αφού στεγνώσει τελείως η κόλλα, περνάμε 3-4 χέρια βερνίκι.




 Και επειδή αποφάσισα ( και εγώ) , να εκτεθώ διαδικτυακά, είπα να σας δείξω κάτι που είχα φτιάξει πριν πολλά πολλά χρόνια.







Καλή εβδομάδα να έχουμε.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Τεχνική παλαίωσης και decoupage, σε καδράκια από mdf.


Το ξύλο και το mdf  που  βάφονται για πρώτη φορά , δεν χρειάζεται  να τα περάσουμε αστάρι ( νερού) . Τα βάφουμε κατ΄ευθείαν με ακρυλικό χρώμα , αφού τα τρίψουμε ελαφρά  με γυαλόχαρτο , για να λειανθούν τυχόν ανωμαλίες που υπάρχουν στην επιφάνεια , ή στο τελείωμά τους .
Το ήδη βαμμένο ξύλο ή mdf το τρίβουμε με γυαλόχαρτο , το περνάμε με αστάρι και στην συνέχεια το βάφουμε με ακρυλικό χρώμα .
Το καδράκι αυτό, έχει γύρω- γύρω πατούρα , που εκτελεί χρέη κορνίζας .
Αφού το τρίψουμε ελαφρά με γυαλόχαρτο, βάφουμε την πατούρα-κορνίζα με το χρώμα που θέλουμε - σαν βάση - και αφήνουμε να στεγνώσει καλά.
Εγώ διάλεξα ένα καφέ σκούρο.


Πάνω από το χρώμα - βάση , μπορούμε αν θέλουμε , να βάλουμε και πινελιές από άλλα χρώματα .
Όχι όμως περισσότερα από δύο .
Εγώ επέλεξα το σιέλ και το κόκκινο .
Άφήνουμε να στεγνώσουν και οι πινελιές τελείως .


Με  κερί ή ρεσώ (για τις μικρές επιφάνειες )
ή με πάστα κεριού ( για τις μεγάλες επιφάνειες )................


......... περνάμε την κορνίζα , προσέχοντας το κερί να πάει σε όλα τα σημεία .
Η ποσότητα του κεριού δεν πρέπει να είναι υπερβολική .
Απλά να έχει πιάσει όλη την επιφάνεια της κορνίζας .


Πάνω από το κερί , περνάμε ένα δεύτερο χρώμα , διαφορετικό από το πρώτο .
Εγώ με το ίδιο χρώμα που πέρασα την κορνίζα , πέρασα και όλη την υπόλοιπη επιφάνεια του mdf .
Μπορούμε όμως να βάψουμε , αν θέλουμε , άλλο χρώμα την κορνίζα και άλλο την υπόλοιπη επιφάνεια.
Και στις δύο περιπτώσεις , αφήνουμε να στεγνώσει και αυτό το χρώμα , πολύ - πολύ καλά.


Με το γυαλόχαρτο , αρχίζουμε να τρίβουμε τα σημεία της κορνίζας , εκεί που θέλουμε να εμφανιστούν , το χρώμα της βάσης και οι πινελιές .
Όσο περισσότερο τρίβουμε , τόσο περισσότερο θα εμφανίζονται τα από κάτω χρώματα.
Αν το τρίψιμο είναι διακριτικό , διακριτική θα είναι η εμφάνιση των άλλων χρωμάτων.


Βρίσκουμε τώρα το θέμα που θα βάλουμε.
Εγώ διάλεξα μπουκέτα λουλουδιών από ριζόχαρτο , που τα έκοψα με το χέρι .


Βάζουμε το ριζόχαρτο με το θέμα , πάνω στο mdf - στην θέση που το θέλουμε - και περνάμε από πάνω το πινέλο , βουτηγμένο στην κόλλα για decoupage , έως ότου το θέμα κολλήσει τέλεια και χωρίς ζάρες,  στην επιφάνεια.
Μερικές - μερικές , μην αναστενάζετε ( Για τις ζάρες ) .
Σε επιφάνειες που δεν έχουν καμπύλες , το ριζόχαρτο είναι λίγο δύσκολο να κάνει ζάρες .
( Νομίζω ) .
Εσείς ξέρετε καλύτερα . ( Οι αναστενάζουσες ) .


Όταν η κόλλα στεγνώσει τελείως κάνουμε ενσωμάτωση του θέματος με πατίνες.


Όταν στεγνώσει η πατίνα, μετά από δυο 24ωρα περίπου , περνάμε 3-4 χέρια βερνίκι νερού.


Με την τεχνική της παλαίωσης , δεν κάνουμε μόνο τις κορνίζες .













Μπορούμε να κάνουμε και ολόκληρες επιφάνειες .
 

























Όπου έχω κάνει λάθος στην τεχνική ή στην διατύπωση, διορθώστε με .

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Όταν λείπει η γάτα..........

"Όταν λείπει η γάτα"  είναι ο τίτλος μιας  ασπρόμαυρης ελληνικής  ταινίας του 1962.
Το σενάριο είχαν γράψει ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Χρήστος Γιαννακόπουλος.


Το υπηρετικό προσωπικό της εφοπλιστικής οικογένειας Ζέμπερη, η Ρένα Βλαχοπούλου (μαγείρισσα) , ο Βασίλης Αυλωνίτης (οδηγός) και η καμαριέρα Έλλη (Νίκη Λινάρδου) αποφασίζουν ένα βράδυ που λείπουν τα αφεντικά τους, να ζήσουν την μεγάλη ζωή.
 Παριστάνοντας την οικογένεια Ζέμπερη, πηγαίνουν να διασκεδάσουν σε ένα  κοσμικό κέντρο.........

"Όταν λείπει η γάτα , χορεύουν τα ποντίκια" ,
είναι μια παροιμία που δεν χρειάζεται επεξήγηση.
Το καλύτερο παράδειγμα γι αυτήν την παροιμία, είναι αυτό που συνέβη με το μπλογκ μου.



Τις λίγες μέρες που έλειψα, ποντικοί ή καλύτερα ποντικίνες αλώνιζαν.

Κοπάδι ολόκληρο.
Ποντικίνες όλων των ειδών:
Κρυωμένες ( με χαρτομάντηλα και θερμόμετρο ) , σοφιστικέ , ναζιάρες - μπαλαρίνες  ( αυτή είναι μια και μοναδική και δεν βάζει και τόνους σε αντίθεση μιας άλλης που είναι  λάτρης του πολυτονικού ) , τραγουδίστριες με μεγάλο και ευρύ ρεπερτόριο ( από κουλτουριάρικα έως αμανέδες ) , μαγείρισσες ( βλέπε σπανακόρυζο ) .


Μια ποντικίνα πάνω στην ανάπτυξη , μια Σαπφώ Νοταρά και μια γνώστρια της ναυμαχίας της Σαλαμίνας ( όχι η Βιλλιώτη, αυτή είναι γνώστρια της ιστορίας του 1821 και των μπουρλοτιέρηδων ) .
Ποντικίνες που ομιλούν  την αρχαία ελληνική ( και εγχειρίζουν ) , σοβαροφανείς- όχι σοβαρές- με γυαλιά ή όχι , καθηγήτριες και μαθήτριες , μιας κάποιας ηλικίας , νέες ή νεανίζουσες , ποντικίνες παιχνιδιάρες , ποντικίνες που θέλουν τις πέτρες μου για...........πυρομαχικά , ποντικίνες που διεκδικούν όσκαρ ( βλέπε Μάτσας ) , ποντικίνες ζαχαροπλάστισσες  , ποντικίνες που ψάχνουν νέο επάγγελμα , λόγω πρόωρης συνταξιοδότησης.

Οπαδός του slow down, δυστυχώς δεν κατάφερα να γίνω, τις ημέρες αυτές .
Αντιθέτως , οι δουλειές με κυνηγούσαν και εγώ έτρεχα να προλάβω να τις τελειώσω.
Τις μπαταρίες μου , τις έφερα πίσω μισοφορτισμένες  και τις φόρτισα τελείως γυρνώντας  και  διαβάζοντας τα σχόλια σας .
Δεν θα σχολιάσω τα σχόλια................ 
Χαίρομαι που η απουσία μου , σας έγινε αισθητή.

Μου αρέσει που βάζετε στόχους και τους πετυχαίνετε ( 150+ σχόλια ) .
Να είσαστε καλά και να μην χάνετε το χιούμορ σας.

Με περιμένει μπόλικη δουλειά.
Έχω να βάλω πλυντήρια.
Έχω επισκέψεις που πρέπει να ανταποδώσω
Έχω προσκλήσεις που πρέπει να ανταποκριθώ .
Σας χρωστάω και μια ανάρτηση - tutorial.


Και κάτι από  τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας :
Γαλεομυομαχία= σύνθετη ελληνική λέξη καθαρεύουσας
 (γαλή = γάτα + μυς = ποντικός + μάχη )
Η Γαλεομυομαχία, είναι μια ποιητική δραματική παρωδία του 12ου αιώνα, στην οποία παρουσιάζεται - σε 384 στίχους - ο αγώνας ποντικών εναντίον γάτας.
Συγγραφέας - ποιητής του έργου αυτού είναι ο Θεόδωρος Πρόδρομος ή Πτωχοπρόδρομος.

πηγή: wikipedia

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Ξύλα και ........... πέτρες

Σας αφήνω για λίίίίίίίίγες μόνο ημέρες.
Πάω να αποτοξινωθώ από τους ρυθμούς της πόλης και να αναπνεύσω καθαρό αέρα
και ......ιώδιο.
Θα γίνω -έστω και λίγο - οπαδός του  slow down (κίνημα της βραδύτητας).

Θα γεμίσω τις ............μπαταρίες μου και θα γυρίσω με tutorial.

Αυτό είναι προειδοποίηση και όχι απειλή.
Υπάρχει μεγάλη δίψα ............ μάθησης.
 Χαίρομαι γι΄αυτό και ανταποκρίνομαι.

Φυσικά , μέχρι τότε, δεν σας αφήνω  χωρίς decoupage.
Έστω,  μια υποψία ............decoupage.

.................φέτες ξύλου................



decoupage με χαρτοπετσέτα




decoupage με χαρτοπετσέτα σε βότσαλα.


Θα μου λείψετε και θα σας.............λείψω.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Slow down.... Το κίνημα της βραδύτητας


Δυο μέρες λιακάδα έφτασαν να μας αλλάξουν λίγο την διάθεση.
Τι και αν θα έρθει νέο κύμα ψύχους;
Πόσο θα κρατήσει; Ο καιρός θα φτιάξει. 
Η Άνοιξη έφτασε.
Η ημέρα μεγάλωσε.
Καιρός να αρχίσουμε να βγαίνουμε από την χειμερία νάρκη μας , σαν τις αρκούδες, τους σκίουρους τις χελώνες , τους σκαντζόχοιρους , τα φίδια , τους βατράχους, τις νυχτερίδες.

 









Επειδή και εγώ λόγω χειμερίας νάρκης - για ένα χρονικό διάστημα- σας άφησα χωρίς ενημέρωση, είπα να σας δώσω σήμερα, πληροφορίες για το "κίνημα της βραδύτητας".


Το slow down γεννήθηκε πριν από μερικά χρόνια στο Λονδίνο. Στόχος του είναι, να επισημάνει την βιασύνη και την τρέλα που επικρατεί στις μεγαλουπόλεις  και να αποδείξει ότι η ποιότητα έχει θυσιαστεί στον βωμό της ποσότητας.
Τα μέλη του κινήματος, που είναι πλέον διασκορπισμένα σε όλον τον κόσμο,κινούνται σε χαμηλές ταχύτητες, αντίθετα στο ρεύμα της εποχής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάνουν λιγότερα, ή ότι δεν παράγουν.
Οργανώνουν διάφορες παρεμβάσεις με ποδήλατα και αργούς περιπάτους σε πολύβουες πόλεις. Επίσης, διοργανώνουν φεστιβάλ,σε διάφορες γωνιές του κόσμου, με οπαδούς, αυτούς που "τρέχουν" να γίνουν μέλη του κινήματος.



Χαλαρώστε λοιπόν.
Φροντίστε να κάνετε ένα πράγμα, κάθε φορά.
Καλό είναι να μην φορτώνετε τον "σκληρό" δίσκο του μυαλού σας με πολλές εντολές.....γιατί μπορεί να πάθει.....βραχυκύκλωμα.
Αντίθετα, αφήστε του ελεύθερο χώρο, για να μπορέσει να "αποθηκεύσει" θετικές σκέψεις.


Σταματήστε να παριστάνετε τον ντετέκτιβ και να "στύβετε" το κεφάλι σας, ψάχνοντας να βρείτε απαντήσεις για τα πάντα.
Αφήστε μερικά πράγματα , να κυλήσουν έτσι όπως έχουν.
Πάρτε ένα βιβλίο και διαβάστε το αργά.
Μην τρέχετε να γυρίσετε τις σελίδες γρήγορα. Το διάβασμα, δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι απόλαυση.
Οι λέξεις έχουν αξία, μόνο όταν στεκόμαστε σε αυτές και όχι όταν τις προσπερνάμε.


Χασμουρηθείτε, όσο πιο συχνά μπορείτε.
 Έρευνες έχουν δείξει ότι το χασμουρητό,κάνει πολύ καλό , καθώς αναζωογονεί αλλά και χαλαρώνει.


Μια βόλτα με το ποδήλατο, είναι ένας τρόπος να κάνετε ελιγμούς στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και να πατήσετε "γκάζι" στην απόλαυση.


Γελάστε.
Γελάστε όσο πιο πολύ και όσο πιο δυνατά μπορείτε.
Γελάστε μόνοι σας ή με φίλους.
Απλά γελάστε.


Αξίζει να "γκαζώνεις" και να σαρώνεις στο πέρασμά σου τα πάντα;
Αξίζει να τρως γρήγορα, να διαβάζεις φωτογραφικά, να τρέχεις στους δρόμους, να προσπαθείς να χωρέσεις τα πάντα σε μια μέρα, να κοιτάς γύρω σου χωρίς όμως να βλέπεις;


Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας αναλογιστούμε ότι τρέχοντας, μας ξεφεύγει κάτι πολύ σημαντικό.
Η ΖΩΗ......

πηγή: www.naturangr,gr