Η Παρασκευή που έγινε Δευτέρα

Ζητώ συγνώμη για την ασυνέπεια μου.
 Κάποιες σας άφησα σε αναμμένα κάρβουνα, αλλά δεν το ήθελα.
Σας είχα πει ότι θα έλειπα για λίγες μέρες. Πράγματι πήγαμε μια οργανωμένη εκδρομή στα μέρη της Αχτίδας, της Χρυσάνθης, της Ρίας και πιθανόν και κάποιων άλλων μπλογκοφιλενάδων.
Γυρνώντας όμως, φέραμε δύό βαλίτσες άπλυτα που έπρεπε να πλυθούν, συν αυτά που βρήκα-του γιου μου- στο καλάθι των άπλυτων στο μπάνιο.
Συν του ότι έπρεπε να φτιάξω και εγώ τα γλυκά των εορτών, κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Που χρόνος για σχέδια όμως.Τα έφτιαξα απλά, χωρίς σχέδια για να τελειώνω και γρήγορα.Άλλωστε   εκεί που πάνε.....είναι σκοτάδι. Έτσι δεν λένε;
Έγιναν νόστιμα όπως κάθε χρόνο.
Έφτιαξα και τρία κεκάκια,  δυο άστρα και ένα έλατο.

Έφτιαξα και δυο δόσεις καρυδάκια.

 Έβαλα κάμποσα σε ένα κουτί και μαζί με ένα μπουκάλι λικέρ μανταρίνι, ένα βάζο μαρμελάδα βερύκοκο και τα πήγα σε εκείνη την φίλη που μου είχε δώσει τα περγαμόντα....Θα τα πάει για ΄΄χαιρετίσματα΄΄στην κόρη της  στην Ιταλία.  Μέχρι την Ιταλία έχει φτάσει η......χάρη μου.

Κράτησα λίγα καρυδάκια και για εμάς και με τα υπόλοιπα, κάλυψα κάποιες΄΄παιδικές΄΄ υποχρεώσεις. Πήρα κάτι μίνι κουβαδάκια χρωματιστά.

Ήθελα να τα στολίσω με decoupage.Χρόνο δεν είχα. Κατέληξα σε κάτι ημιδιαφανή επίκαιρα αυτοκόλλητα.
Καλά έγιναν.Έβαλα σε σελοφάν καρυδάκια και σοκολατάκια και μια κορδελίτσα...... και να το αποτέλεσμα:



Έφτιαξα στα γρήγορα και μια μπουγάτσα νηστίσιμη.Συνήθως την φτιάχνω την Μεγάλη Εβδομάδα.Είναι πολύ νόστιμη και το ταψί αδειάζει στο άψε- σβήσε.Γίνεται με ρόφημα σόγιας.Εκτός από νηστίσιμη είναι κατάλληλη και για άτομα που έχουν δυσανεξία στην λακτόζη.

Υλικά

3 κούπες νερό

2 κούπες ρόφημα σόγιας

1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό

1 και 1/3 της κούπας ζάχαρη

½  κούπα μαργαρίνη

2 βανίλιες

2 φύλλα σφολιάτας

         Βάζουμε το νερό σε κατσαρόλα να βράσει. Προσθέτουμε το ρόφημα της σόγιας, την ζάχαρη, την μαργαρίνη τις βανίλιες  και τέλος το σιμιγδάλι ανακατεύοντας συνέχεια, σε χαμηλή φωτιά έως ότου πήξει η κρέμα. Αλείφουμε με μαργαρίνη ένα ορθογώνιο ταψί 25Χ40 περίπου, στρώνουμε το ένα φύλλο της σφολιάτας. Ρίχνουμε την κρέμα και καλύπτουμε με το άλλο φύλλο. Αλείφουμε  την επιφάνεια με μαργαρίνη, χαράζουμε σε κομμάτια και ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά.

 Όταν μισοκρυώσει πασπαλίζουμε  με  ζάχαρη άχνη και  κανέλα.

Εγώ, τις περισσότερες φορές,όπως τώρα που είναι νοτιάς, την αφήνω χωρίς ζάχαρη και κανέλα και όταν θέλει κάποιος να φάει, εκείνη την ώρα προσθέτει ότι θέλει ή ζάχαρη σκέτη ή ζάχαρη και κανέλα μαζί. Γι αυτό την βλέπετε γυμνή........

Τώρα που είπα γυμνή, θυμήθηκα ......κάποια που έκανε striptease...και ήθελε και δώρο σε καρύδι.....

Δεν λέω ονόματα.....

Λοιπόν, στην Κομοτηνή που πήγαμε επισκεφθήκαμε το μουσείο της. Σε μια προθήκη υπήρχαν  πέντε καρύδια του 2ου π.Χ αιώνα, απανθρακωμένα.  (Σκέψου να καιγόταν και η έκπληξη μαζί με το καρύδι!!!!!!!!!  Ποιάς ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ονόματα δεν λέω........)

Στο Σουφλί, σ΄ένα ιδιωτικό μουσείο, είδα και φωτογράφισα για σας έναν μεταξένιο στηθόδεσμο.

Στην Δράμα πήγαμε για πολύ λίγο, στην Ονειρούπολη. Σκέτο όνειρο!!!!!!!!!!!!

Εκεί από  ένα μικρό πάγκο που είχε ένα ζευγάρι,γεμάτο με κεραμίδια και καμβάδες με decoupage, πήρα αυτό το μικρό κεραμίδι για ενθύμιο. Δεν το πήρα με Χριστουγεννιάτικο  θέμα για να το έχω κρεμασμένο όλο τον χρόνο.

Ήθελα να πήγαινα και στο μαγαζί τους ,που ήταν εκεί κοντά ,για να πάρω καμιά χαρτοπετσέτα-είχαν πολύ ωραία σχέδια-όμως ο χρόνος μας πίεζε και ο οδηγός ήταν γκρινιάρης.

Κοιτάξτε και αυτά τα σαπουνάκια. Τα πήρα από την Αδριανούπολη, από το παζάρι που υπάρχει κάτω από το  Selimiye τζαμί. Μυρίζουν πολύ ωραία, ειδικά το σταφύλι.

Παρεπιπτόντως, αυτό το ....σκεύος είναι ξύλινο-της προγιαγιάς και αυτό- και κάποια στιγμή θέλω να το περιποιηθώ.Θα ήθελα ιδέες, προτάσεις και σχέδια.Πάσα προσφορά δεκτή , που λένε.

Το πιο ωραίο όμως από όλα ήταν το χιόνι που είδαμε την Πέμπτη, γυρνώντας, σε όλον τον δρόμο, από την Κομοτηνή έως την Ασπροβάλτα.

Γεμίσαμε τις μπαταρίες μας και γυρίσαμε.
Ουφ .....  τα είπα και τελείωσα.
Σας είπα ότι ήμουν ασυνεπής, αλλά είχα και καλές και σοβαρές δικαιολογίες, δεν νομίζετε;
Μην ξεχάσω, την συσκευή για τα καρυδάκια, την έχουν τα μαγαζιά που πωλούν ρώσικα προϊόντα.
Εμένα τότε με είχαν στείλει σε ένα μαγαζί στην διασταύρωση των οδών Θηβών και Αγίας Άννης, στα σύνορα Πειραιά - Ρέντη. Ξέρω ότι υπάρχει και ένα άλλο στην κάθοδο της Συγγρού προς Πειραιά, στο ύψος της Καλλιθέας. Αυτό είδα σε ένα περιοδικό, ότι πουλάει και καρυδάκια συσκευασμένα. Σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας πιστεύω ότι θα υπάρχουν παρόμοια μαγαζιά, αλλιώς.......... θα με κυνηγάτε που σας ξεσήκωσα.
Καλό ύπνο μπλογκογειτονιά.
Ευχαριστώ που ανεχτήκατε την φλυαρία μου.
Μου λείψατε.