Το σαλονάκι της γιαγιάς.

Η γιαγιά - η μητέρα της μητέρας μου - ,είχε ένα σαλονάκι από οξιά.
Ένας καναπές, δυο καρεκλοπολυθρόνες ,δυο καπνιστήρες και ένα τραπεζάκι τετράγωνο, ψηλό ,όχι σαν τα σημερινά χαμηλά τραπεζάκια σαλονιού.
Ήταν  χειροποίητο - επειδή την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν μηχανήματα- με ένα μικρό σκαλισματάκι στο πάνω μέρος της πλάτης του καναπέ και των καρεκλοπολυθρόνων.

Όταν πέρασαν τα χρόνια το σαλόνι αυτό "ταξίδεψε "για το εξοχικό.
Όταν το εξοχικό γκρεμίστηκε,για να χτιστεί στην θέση του ένα νέο, το σαλόνι πήγε  στην γειτόνισσα στην αρχή για φύλαξη και μετά για χάρισμα, μια που δεν ταίριαζε με το image του νέου σπιτιού.
Στο νέο σπίτι βρήκαν θέση μόνο οι καπνιστήρες και το τετράγωνο τραπεζάκι.

Χρόνια μετά, όταν θέλησα να αντικαταστήσω το δικό μου σαλόνι, που η τότε μόδα πρόσταζε να είναι -πολυθρόνες και καναπές - τεραστίων διαστάσεων, θυμήθηκα το σαλόνι της γιαγιάς.
Είπα στην μητέρα μου, να πει στην γειτόνισσα ότι, αν κάποτε δεν ήθελε το σαλόνι, να μην το πέταγε, να μου το έδινε.
Η μητέρα μου δίσταζε να το πει, μήπως και η γειτόνισσα την παρεξηγήσει.
Επιστράτευσα τον πατέρα μου.
Εκείνος....τόλμησε  και ευτυχώς,  γιατί το σαλονάκι σύντομα θα οδηγείτο στην πυρά.
Ετοιμάζονταν να το "ξεφορτωθούν", καίγοντάς το.

Και έτσι, γύρισε στην κατοχή μου, μαζί και οι καπνιστήρες.
Πήγε λουστραδόρο, ταπετσέρη  και ξαναβρήκε την παλιά του ομορφιά.
Το τετράγωνο τραπέζι που το συνόδευε, έμεινε για χρόνια στο εξοχικό σκεπασμένο με ένα τραπεζομάντηλο.

Φέτος ήρθε η σειρά του να αξιοποιηθεί. Μαζί με αυτό και ένα ντουλαπάκι που μπήκε και αυτό στον ίδιο χώρο και φιλοξένησε- μετά την μεταμόρφωσή του- μπουκάλια μικρά και μεγάλα με λικέρ και όχι μόνο.

Ευχαριστώ όλους/ες εσάς, που περάσατε από το μπλογκ μου - τις ημέρες που έλειπα - για να σχολιάσετε , αλλά και να ευχηθείτε . Ανεπίσημα, γύρισα πριν λίγες ημέρες. Επισήμως,  γύρισα σήμερα.
Η Άνοιξη, δεν έρχεται μόνη της, φέρνει και ..........τεμπελιές.