Το αυγό και το κοτοπουλάκι

Ήταν ώρα πια να βγει το μικρό κοτοπουλάκι από το αυγό του.
Τσίμπησε με την μυτίτσα του το φλούδι, άρχισε σιγά -σιγά να ανοίγει μια στρογγυλή πορτούλα και ύστερα τσουπ, πετάχτηκε από μέσα πηδηχτό και χαρούμενο.
-Τσίου, τσίου φώναξε και χαιρέτησε τον κόσμο.

-Και μένα που με αφήνεις; το ρώτησε με παράπονο το τσόφλι του αυγού.
-Και τι θες να σου κάνω; του είπε το κοτοπουλάκι.Εγώ τώρα πια βγήκα στον κόσμο και πρέπει να ζήσω.
-Και με αφήνεις έτσι έρημο εμένα, που σε έθρεψα μέσα στην ζεστασιά μου;
-Την ζεστασιά, στην έδινε η μαμά μου με τις φτερούγες της, είπε με περιφρόνηση το κίτρινο κοτοπουλάκι.

-Ωστόσο όμως σε βοήθησα να γίνεις ένα σωστό κοτοπουλάκι. Χωρίς εμένα, δεν θα είχες πάρει ζωή.
-Ε, λοιπόν τι θέλεις τώρα; ξαναείπε ανυπόμονα το πουλάκι.
-Θέλω να με πάρεις μαζί σου.

-Μαζί μου; είπε το κίτρινο κοτοπουλάκι.Και τι είμαι εγώ, χελώνα ή σαλιγκάρι να παίρνω μαζί μου το σπίτι μου; Εγώ τώρα, θα τρέξω ελεύθερο στον καθαρό αέρα και στο γρασίδι. Δεν μπορώ να σε τραβώ στην πλάτη μου.
Εκείνη την στιγμή, πλησίασε το άσπρο αυγό η μαμά κότα και με την μύτη της το έσπασε σε μικρά, μικρούτσικα κομματάκια. Έπειτα, φώναξε τα κοτοπουλάκια της και τους είπε.

-Ελάτε κοτοπουλάκια μου, φάτε από αυτό το φαγητό που σας ετοίμασα, είναι πολύ δυναμωτικό. Το φλούδι του αυγού, πρέπει πάντα να το τρώτε.
Το φλούδι, δεν έβγαλε πια μιλιά.
-Αυτή φαίνεται θα είναι η τύχη μου. Από εμένα  να βγαίνουν οι κότες και οι ίδιες ύστερα, να με τρώνε, σκέφτηκε.

Το παραμύθι αυτό, είναι από το βιβλίο της Αντιγόνης Μεταξά :
 " Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά "

Μισιρλούκα, σε ακούω που φωνάζεις.
Το ξέρω ότι οι φωτογραφίες είναι απαίσιες.
Δεν φταίω εγώ. Ούτε τα αυγά.
Ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι ...καμπύλες "χαρίζουν",
στα αυγά προσθέτουν γυαλάδα.

Η Νίκη και το ονειροποιείο της με κέρασαν  αυτό το γλυκό βραβειάκι.
Νίκη ευχαρίστως το δέχομαι το κέρασμα -στα γλυκά δυστυχώς δεν λέω όχι- και σου εύχομαι, να μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι ποτέ και πάντα να αφήνεις λίγο χώρο και για εμάς,  στα όνειρά σου.

Καλό Πάσχα να έχουμε.
Λίγη ξεκούραση,
λίγη αναγκαστική μπλογκοαποτοξίνωση και πάλι εδώ.