Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ιούνιος

Ιούνιος , ο έκτος μήνας  του έτους και  ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού.
Ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από την σύζυγο του Δία την Ήρα, η οποία στα λατινικά ονομάζονταν Juno.
Όχι, λάθος καταλάβατε.
Δεν θα σας δώσω πληροφορίες για τον Ιούνιο.
Ένα παραμύθι θα σας πω. 
Παραμύθι για μικρά και γιατί όχι και για μεγάλα παιδιά.

Την αφορμή την πήρα,  από τον άστατο καιρό των ημερών, που  μια κλαίει μια γελάει και από το συγύρισμα που όλες λίγο πολύ κάνουμε λόγω της αλλαγής της σαιζόν.
Οι κάποιας ηλικίας γειτόνισσες, σαν και εμένα- μην βιαστείτε να σχολιάσετε, γιατί δεν υπαινίσσομαι τίποτα- θα θυμάστε την Αντιγόνη Μεταξά, γνωστή ως ΄΄ θεία Λένα ΄΄ και τις παιδικές της εκπομπές στο ραδιόφωνο. Κάποιες γειτόνισσες βέβαια μπορεί να έχουν πάθει αμνησία και εδώ, υπαινίσσομαι κάτι.
Η Αντιγόνη Μεταξά λοιπόν, είχε εκδώσει ένα βιβλίο με τον τίτλο: ‘’ Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά ‘’. Το βιβλίο αυτό είχε 365 παραμύθια, ιστορίες, ποιήματα και τραγούδια, ένα για κάθε μέρα του χρόνου.
Κάθε φορά λοιπόν που βρέχει, αστράφτει και μπουμπουνίζει, θυμάμαι ένα παραμύθι από αυτό το βιβλίο που μικρή, μου είχε κάνει εντύπωση και που χρόνια αργότερα, το ίδιο παραμύθι  το διάβαζα και στα παιδιά μου.
Επιτρέψτε μου δε, το παραμύθι αυτό, να το  αφιερώσω στα παιδιά της  Νίκης : την … σοβαρή  Σοφία, τον Χαράλαμπο με τα … ωραία μάτια και την … ζουζούνα Θεοφανία, που τα γνώρισα για λίγο κατά την διάρκεια μιας πρόσφατης αλλά δυστυχώς σύντομης εκδρομής στην Βυτίνα.


Μια φορά και έναν καιρό, τα μικρά αγγελάκια που ζουν στον ουρανό, πήγαν στον αρχηγό τους, στον Μεγάλο Άγγελο και του είπαν:
-Μεγάλε Άγγελε, θέλουμε να μας αφήσεις μια φορά να κατεβούμε, να κάνουμε έναν περίπατο στην γη, να παίξουμε και εμείς σαν όλα τα παιδιά.
-Καλά, είπε  ο Άγγελος. Πηγαίνετε, αλλά να μην αργήσετε. Το μεσημέρι να είσαστε πίσω.
Τα αγγελάκια άπλωσαν τα κάτασπρα φτερά τους και φρςςςςςςττ, φτερούγισαν κάτω στην γη. Μόλις πάτησαν στο χώμα, σκόρπισαν εδώ και εκεί και άρχισαν να παίζουν.
Έπαιξαν κρυφτό, κυνηγητό, έτρεξαν, κυλίστηκαν στο χώμα και ευχαριστήθηκαν πολύ. Μόλις όμως άκουσαν την καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει μεσημέρι, άπλωσαν τα φτερά τους και φρςςςττ, φτερούγισαν ψηλά στον ουρανό.
Στην πόρτα του Παραδείσου τα περίμενε ο Μεγάλος Άγγελος. Μόλις τα είδε, θύμωσε.
-Γιατί θύμωσες; Τον ρώτησε ένα αγγελάκι. Δεν γυρίσαμε στην ώρα μας;
-Στην ώρα σας γυρίσατε, αλλά τι χάλια είναι αυτά; Πως είσαστε έτσι λερωμένα; Τα φτερά σας είναι μέσα στην σκόνη. Εμπρός πηγαίνετε αμέσως να τα πλύνετε.
Τα αγγελάκια έβγαλαν τα λερωμένα ρουχαλάκια τους, τα  φτερά τους και καθώς τα άπλωσαν, ο ουρανός σκεπάστηκε και φάνηκε σκοτεινός.
-Ανάψτε φωτιά να ζεστάνετε το νερό, πρόσταξε ο Μεγάλος Άγγελος.
Τα αγγελάκια άναψαν την φωτιά και κάτω στην γη οι άνθρωποι είδαν τον σκοτεινό ουρανό να φωτίζεται από την λάμψη της. Τα αγγελάκια άρχισαν να πλένουν τα φτερά τους και να τα χτυπάνε με τον κόπανο  για να καθαρίσουν. Καθώς τα χτυπούσαν, έσταζαν χοντρές στάλες νερό. Σαν τελείωσε η πλύση, τα αγγελάκια άρχισαν να στύβουν τα βρεγμένα τους ρουχαλάκια. Τότε άρχισε να πέφτει πολύ νερό στην γη. Γέμισαν οι δρόμοι, πλημμύρισαν οι κάμποι, φούσκωσαν τα ποτάμια. Τα αγγελάκια άπλωσαν τα ρούχα τους να στεγνώσουν και η βροχή σταμάτησε.
Σε λίγο, ο σκοτεινός ουρανός άρχισε να ξασπρίζει, τα ρουχαλάκια και τα φτερά στέγνωσαν και τώρα έλαμπαν καθαρά - καθαρά. Τα αγγελάκια έτρεξαν και τα μάζεψαν και ο ουρανός  φάνηκε πάλι γαλάζιος. Ο ήλιος βγήκε κι σκόρπισε το φως του κάτω στην γη.
Από τότε κάθε φορά που βρέχει, λέει ο κόσμος:
-Τα αγγελάκια βάζουν μπουγάδα. Τα σύννεφα είναι τα λερωμένα ρουχαλάκια τους.
-Τώρα αστράφτει; Ανάβουν την φωτιά.
-Τώρα μπουμπουνίζει; Τρίβουν και χτυπούν τα ρούχα τους, για να καθαρίσουν.
-Ψιχαλίζει; Βρέχει; Τώρα τα στύβουν.
-Στεγνώνουν τα ρουχαλάκια; Τα σύννεφα ασπρίζουν.
-Φάνηκε ο γαλάζιος ουρανός; Τα αγγελάκια μάζεψαν τα ρουχαλάκια τους.
Ξαστέρωσε. Ο ήλιος βγήκε. Η μπουγάδα τελείωσε.


Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι.

16 σχόλια:

  1. Εγω αυτό το παραμύθι πρώτη φορά το ακούω, βλέπεις δεν πρόλαβα τη θεία Λένα,δεν υπαινίσσομαι κάτι,πως σου περασε τέτοια ιδέα;
    Παρόλα αυτά να σου καταθέσω γι αλλη μια φορά το θαυμασμό μου που ως μεγαλύτερη μας μαθαίνεις πράγματα καινούργια και μας μπολιάζεις με τρυφερότητα και ευαισθησία! Τα παιδάκια θα το κατα
    ευχαριστηθούν, είμαι σίγουρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!!!!ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΟΥ !!ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ ΝΑΤΟ ΞΕΡΩ.... Η ΠΙΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΑΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ !!!!!!!!ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΥΠΕΡΟΧΟ...ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΚΑΛΟ ΓΛΥΚΟ ΜΗΝΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό μήνα, το παραμυθάκι το έχουμε ανάγκη, είναι βάλσαμο στην καρδιά.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα παραμύθια είναι υπέροχα!!! Καλό Μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα και καλό μήνα να έχεις!
    Υπέροχο το παραμυθάκι!! Μόλις πάω στο σπίτι θα το πω στην κόρη μου!

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο παραμυθάκι! Ελπίζω τα αγγελάκια να μη λερωθούν σύντομα, για να απολαύσουμε και λίγο τη λιακάδα!
    Καλό σου μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ σα μικρό κοριτσάκι πού είμαι το καταευχαριστήθηκα!!!χαχαχ Όπως και τη "ζουγραφιά"!
    Καλό μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΗΡΘΑ.. ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!
    ΚΑΙ ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ!!
    ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!!!
    ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΤΡΕΧΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ.. Ο ΜΠΛΟΚΕΡ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΕΕΕΕΕ !!!!!!!!!!
    Υπέροχο παραμύθι!!! Πραγματικά θα βλέπουμε με άλλο μάτι πια τον καιρό όταν χαλάει...

    Τους το διάβασα- και την αφιέρωση βέβαια - και χάρηκαν πολύ-πολύ!! Σου στέλνουμε πολλά ζουζουνιάρικα φιλάκια και μια μεγάλη ευχή για καλό μήνα!
    Νίκη - Σοφία - Χαράλαμπος - Θεοφανία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι όμορφο παραμύθι!!δεν το είχα ξανακούσει. Θα το διαβάσω σίγουρα στη μικρή μου θα της αρέσει πολύ!! Καλό και όμορφο μήνα χωρίς μπουγάδες:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια παραλλαγή αυτού του παραμυθιού, έλεγε η μαμά μου στα παιδιά μου, όταν ήταν μικρά και τρόμαζαν από τις βροντές. Το έμαθα τότε κι είναι από τα αγαπημένα μου μέχρι σήμερα. Εκεί η ιστορία κλείνει με το ουράνιο τόξο. Κάποια στιγμή, το φθινόπωρο ίσως, μπορεί να σας την πω, να θυμηθούμε ξανά και την ιστορία της Μαρίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολυ γλυκο..τρυφερο!!! Καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή