Ένας ηλικιωμένος ........μπέμπης

 Μια  .... υπερπαραγωγή , σε δύο μέρη.



Σήμερα δεν έχει ανάρτηση για decoupage .
Ούτε πληροφορίες και γνώσεις από την Wikipedia .

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία .
Αρχίζει στο παρελθόν, συνεχίζεται στο παρόν και έχει και  ..... μέλλον .

Όταν ήμουν περίπου 4-5 μηνών - κατά τα λεγόμενα της μαμάς μου -  ένας θείος της ναυτικός , ξεμπαρκάροντας , έφερε για δώρο στην μικρανεψιά του - δηλαδή εμένα -  μια κούκλα .
Ή καλύτερα έναν κούκλο , έναν μπέμπη .
Εγώ και ο μπέμπης  - τότε - είχαμε περίπου το ίδιο μέγεθος.
Με τα χρόνια ,  εγώ μεγάλωσα και ο μπέμπης , όπως ήταν φυσικό ,  έμεινε ίδιος.

Απ΄ ότι είδα  -  για χάρη σας, σκάλισα  παλιές φωτογραφίες  -  όλα τα χρόνια  , ήταν το μόνιμο ντεκόρ του χριστουγεννιάτικου δένδρου .

Μεγαλώνοντας εγώ , ο μπέμπης απέκτησε δικό του καροτσάκι , για να τον πηγαίνω βόλτα .

" Φώτο  Μάκης"
Σχεδόν πίσω από όλες τις φωτογραφίες , με καλλιτεχνικά γράμματα , υπάρχει η σφραγίδα του φωτογράφου .
Γιατί , ξέχασα να σας πω ότι  μέχρι κάποια ηλικία , είχα και τον προσωπικό μου φωτογράφο , που με ακολουθούσε κατά πόδας και παρακολουθούσε την ........ ανάπτυξή μου, όχι μόνο σε γιορτές και γενέθλια αλλά και στους περιπάτους μου.

Σε κάποιον λοιπόν από τους περιπάτους  συνοδεία του φωτογράφου , που δεν έχασε ευκαιρία , εξελίχθηκαν οι παρακάτω σκηνές.

Η βόλτα........

Η.....παρενόχληση

Η αντίδραση και το.....φονικό βλέμμα

Η μοιραία κίνηση.........

Οι τύψεις; .......οι ενοχές;

Ίσως όμως και να ήταν αυτός η αιτία  για την αντίδραση αυτή , επειδή με ακολουθούσε κατά πόδας και δεν με άφηνε να απολαύσω τον περίπατό μου .


Ο μπέμπης επέζησε.
Τα χρόνια πέρασαν , εγώ μεγάλωσα , ο μπέμπης πάντα ίδιος  , κάτι σαν τον Δάκη δηλαδή .
Τα χρόνια πέρασαν , εγώ μεγάλωσα , ο Δάκης πάντα ίδιος.
Τέτοιες μέρες ήταν , πριν χρόνια - που έτρεχα  να τον δω και να τον ακούσω - στην έκθεση λουλουδιών , στην Κηφισιά .
Μαθήτρια εγώ , στα πρώτα του βήματα εκείνος , " Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά '' το τραγούδι.
Κλείνω την παρένθεση .

Μεγάλωσα που λέτε , παντρεύτηκα , πήγα σε δικό μου σπίτι , έκανα παιδιά .
Όλα αυτά τα χρόνια αναμνήσεις από τον μπέμπη δεν έχω .
Είχε μείνει στο πατρικό σπίτι.
Ήξερα ότι  - με την πάροδο των χρόνων - είχε αποκτήσει κάποια ....τραύματα , αγνώστου αιτίας . 
Ευτυχώς που δεν πετάχτηκε στα πλαίσια κάποιας .....ανανέωσης .

Στις αρχές του χρόνου  , η φίλη Marie Anne  , στην συγκεκριμένη ανάρτηση (http://latelierdemarieanne.blogspot.com/2012/01/shall-we-play-dolls.html)  είχε δείξει μια κούκλα που όταν ήταν μωρό , της είχε φέρει από την Αμερική  , η αδελφή του πατέρα της.
Η Marie Anne λοιπόν , ήταν η αιτία  να ξαναθυμηθώ τον μπέμπη και να προσπαθήσω να  ..... αποκαταστήσω τις σχέσεις μας .

Είχε ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.......

Ένα σχετικά μικρό,  στο αριστερό του μάτι.......

Ζητείται επειγόντως νοσοκομείο και γιατρός.

Συνεχίζεται..........................