Savoir vivre.......και δίσκος.

Κοιτώντας την προηγούμενή μου ανάρτηση επισήμανα μια μεγάλη παράλειψη.

 Μπορεί σαν ...... καλή νοικοκυρά να σας  κέρασα το λικέρ , το φτιαγμένο από τα χεράκια μου ,
αλλά σαν οικοδέσποινα δεν σας περιποιήθηκα  όπως έπρεπε.

 Αν από μια μεριά,  με έβλεπε ο Ζαμπούνης θα ωρυόταν.
-Καλά κορίτσι μου, η μαμά σου δεν σου έμαθε ότι όταν προσφέρεις , έστω και ένα ποτήρι νερό, πρέπει να το βάζεις στον δίσκο και όχι να το δίνεις στο χέρι;

Ατόπημα μέγα!!!
Σας κέρασα το λικέρ τσέρρυ χωρίς να το βάλω σε δίσκο.
Δυστυχώς δεν τήρησα τους κανόνες του savoir vivre . Τι αγένεια!
Που να κρυφτώ;

Σήμερα λοιπόν, είπα να  επανορθώσω.
Σας παρουσιάζω τον δίσκο που μέσα του έπρεπε να υπήρχε το ποτήρι με το λικέρ.
Ο δίσκος είναι μόνος του.
Ποτήρι  δεν υπάρχει , ούτε λικέρ .
Το ήπια όλο.
Μην φανταστείτε ότι είχε μείνει πολύ, λίγο είχε, αλλά το ήπια.
Δεύτερη αγενής πράξη εκ μέρους μου.

Ξύλινος δίσκος με παλαίωση και decoupage με ριζόχαρτο.

Οι λεπτομέρειες  κάνουν τη διαφορά.

Έτσι δεν λένε;

Για να σας αποζημιώσω αλλά και για να σας προλάβω να μην κάνετε και εσείς λάθη σαν και το δικό μου , θα σας πω τι να κάνετε, ή , τι να μην κάνετε αν σας καλέσουν για φαγητό.

1. Δεν αλατοπιπερώνουμε το φαγητό με βίαια ανεβοκατεβάσματα της αλατιέρας-πιπεριέρας, που
    πιθανώς να βρουν κατευθείαν στο μάτι τον διπλανό μας.
    Αν η οικοδέσποινα δεν έχει προνοήσει για το ειδικό κουταλάκι -που καθόλου δεν την τιμά κάτι
    τέτοιο- βάζουμε μια μικρή ποσότητα στην άκρη του μαχαιριού μας.
2. Το πιατάκι αριστερά από το σερβίτσιο προορίζεται για το ψωμί. Το πιατάκι στα δεξιά, για τη
     σαλάτα. 

3. Η σούπα τρώγεται είτε φέρνοντας στο στόμα τη μύτη του κουταλιού είτε ρουφώντας  αθόρυβα,
    από το πλαϊνό χείλος του. Ποτέ δεν ανασηκώνουμε το πιάτο για τις τελευταίες κουταλιές.
   Αυτές πάνε υπέρ πίστεως.
4. Τα σπαγγέτι τυλίγονται προσεχτικά και σε μικρές ποσότητες κυκλικά στην άκρη του πιρουνιού.
    Η  χρήση του κουταλιού θεωρείται ύψιστη βλαχιά.
5. Oι πατάτες κόβονται με το πιρούνι, όχι το μαχαίρι.
6. Όταν κόβουμε το κρέας δεν ανεβοκατεβάζουμε τους αγκώνες σαν πληγωμένοι πιγκουίνοι.
7. Το ψωμί δεν κόβεται ποτέ με μαχαίρι, αλλά σε μικρές μπουκίτσες με την άκρη των δαχτύλων.
8. Η σαλάτα δεν τρώγεται ποτέ με μαχαίρι.
9. Σ' ένα επίσημο γεύμα, η σάλτσα προορισμό έχει να μένει στο πιάτο.
    Oι... βούτες επιτρέπονται μόνο σε πολύ φιλικά τραπέζια και, βεβαίως, πάντα με το πιρουνάκι.

 Τα κρασιά

 Τα συνηθισμένα κρασιά σερβίρονται σε καράφες που μπαίνουν στο τραπέζι μόνο στα οικογενειακά και στα ανεπίσημα γεύματα. Στα επίσημα δείπνα το κρασί σερβίρεται ναι μεν πάντα σε κρυστάλλινες καράφες, αλλά ποτέ πάνω στο τραπέζι. Τις αφήνουμε σε ένα βοηθητικό διπλανό τραπεζάκι είτε πάνω στο μπουφέ. O οικοδεσπότης φροντίζει για το απεριτίφ και να είναι πάντα γεμάτα τα ποτήρια των καλεσμένων του. Όταν σερβίρεται το κρασί από το σερβιτόρο, εκείνος πρέπει να σκύψει διακριτικά στα δεξιά του καλεσμένου και να του ανακοινώσει την ετικέτα και τη χρονιά του κρασιού.
Aπό ένα τραπέζι δεν σηκωνόμαστε ποτέ στα πρόθυρα του αιθυλικού σοκ. Επίσης, όταν δεν θέλουμε άλλο από το κρασί που μας προτείνουν, δεν πέφτουμε και με τις δυο μας παλάμες πάνω από το χείλος του ποτηριού. Ένα απλό «όχι, ευχαριστώ» είναι αρκετό.

Το καφεδάκι της χώνεψης

O καφές σερβίρεται πάντα στο σαλόνι. Tο σερβίρισμα το αναλαμβάνει η ίδια η οικοδέσποινα και δεν αφήνει τη Φιλιππινέζα. Πρώτα προσφέρεται η ζάχαρη και μετά ο καφές. Αν οι καλεσμένοι έχουν φέρει γλυκά ή σοκολατάκια, η κυρία οφείλει να τα προσφέρει στους καλεσμένους. Στη συνέχεια ο κύριος οικοδεσπότης θα προσφέρει τα κονιάκ και τα λικέρ. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να ανάψουν και τα πούρα.
 
Καλό Σαββατοκύριακο .