Το πριν και το ...μετά

.......... κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ στο μετά.........

Άσχετο το τραγούδι με αυτά που θα δείτε.

Μια μουσική υπόκρουση  για να μην διαβάσετε την ανάρτηση στα μουγγά.

( Ωραίο τραγούδι όμως, δεν νομίζω να διαφωνείτε. )

Σχετικό γιατί μιλάει για  το πριν και το μετά.

Έργα του πριν ( τω καιρώ εκείνω...)

έργα του μετά ( decoupage ) με μια δόση του πριν.

Πάλι σας μπέρδεψα;

Ας σας ξεμπερδέψω.

Πάμε στο πριν.

Κάάάάποτε είχα ασχοληθεί και εγώ με πέτρες, συρματάκια, χάντρες.......

 Είχα φτιάξει  βραχιόλια  κολιέ και σκουλαρίκια.....

Τα σκουλαρίκια, επειδή δεν έχω τρυπημένα τα αυτιά, τα έφτιαχνα από κουμπιά ή από φύμο και τους κόλλαγα κλιπς από την πίσω μεριά.

  Άλλα για μένα και άλλα για δώρα.

Πέρασε ο καιρός, τα βαρέθηκα, τα έδωσα.

Αυτά τα δυο... γλύτωσαν.

Ίσως γιατί είχαν διαισθανθεί ότι κάποτε θα εκτίθεντο διαδικτυακά.

Το σεμέν είναι φτιαγμένο με βελόνες. 

Το σχέδιο ήταν σε κάποιο περιοδικό ( το μισό ) . Το είχα ξεσηκώσει σε ριζόχαρτο.Είχα διπλώσει το ριζόχαρτο για να ξεπατικώσω και το άλλο μισό. Μετά είχα πάρει φύλλα εφημερίδας , ίσως και μια εφημερίδα ολόκληρη, και βάζοντας από πάνω το ριζόχαρτο με το σχέδιο, τα είχα τρυπώσει όλα μαζί.

Είχα πλέξει ένα κορδόνι με το βελονάκι ( μέτρα ολόκληρα ) και το είχα τρυπώσει και αυτό ακολουθώντας το σχέδιο. Σε αυτό το σημείο το εργόχειρο έμεινε στην ντουλάπα για αρκετό καιρό.

Όταν μου ήρθε η όρεξη και το θυμήθηκα και είπα ότι καιρός είναι να το τελειώσω, να αδειάζει ο χώρος....

 Άρχισα με   βελόνα και κλωστή, να ενώνω αντικριστά το κορδόνι και μετά τις βελονιές να τις καλύπτω με αζούρ. Είχα αγωνία να το ξετρυπώσω από τα χαρτιά και να δω τι είχα καταφέρει. Το αποτέλεσμα μου άρεσε.

 Αυτό ήταν το πριν.

Το μετά δεν χρειάζεται να σας  το εξηγήσω.

  Μόνο θα σας πω πως, είναι φτιαγμένο με ριζόχαρτο,

 

 παλιές φωτογραφίες, κατεβασμένες από το ίντερνετ και καμένες στις άκρες τους , από έμπνευση στιγμής και πατίνα.