Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Ο καθρέφτης της γιαγιάς

ΕΙχα υποσχεθεί στην Χρυσάνθη να βγάλω φωτογραφία τον καθρέφτη της προγιαγιάς. Νάτος λοιπόν.


Δεν είναι ωραίος;
Μετά από τόσα χρόνια δεν θυμάμαι το πραγματικό του χρώμα. Εγώ τον είχα βάψει καφέ και με ένα μπαμπακάκι βουτηγμένο σε χρυσό χρώμα , είχα περάσει απαλά τα σκαλίσματα. Η φωτογραφία τον αδικεί λίγο.


7 σχόλια:

  1. Επανήλθα γιατί θυμήθηκα οτι για τις άλλες αναρτήσεις έγραψα και αγνόησα τον Θεϊκό καθρέφτη της γιαγιάς. Τέτοιον καθρέφτη δεν τον αγνοείς ΠΟΤΕ! Είναι πολύ αρχοντικός κι εγω χαίρομαι να βλέπω τέτοια κομψοτεχνήματα,γιατί στα Επτάνησα ήταν μια τέχνη που άκμασε, καταγόμενη απο την Βενετοκρατία.
    Να τον προσέχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τον προσέχω. Αυτό που δεν πρόλαβα ήταν η εταζέρα που τον συνόδευε.Μη σου πώ και για το σαλόνι της γιαγιάς που το γλύτωσα στο παρά πέντε από το τζάκι.Πόνεμένη ιστορία αλλά με αίσιο - ευτυχώς - τέλος.Ή κάτι κάνιστρα με γυαλί στο εσωτερικό τους που έβαζαν στις ανθοστήλες και σετ καπνίσματος επάργυρα, που έβαζαν στις καπνιστήρες- χαμηλά τραπεζάκια σαν τις ανθοστήλες- που δεν σώθηκαν. Τα πέταξε η μητέρα μου γιατί ήταν παλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση.Είναι πανέμορφος!!!!!!Να τον φυλάς σαν τα μάτια σου.Καλού κακού πέρασέ τον από την πίσω μεριά με φάρμακο για το σαράκι!!!!!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρυσάνθη ,τώρα που ξέρω ότι σ΄αρέσουν τα παλιά κομμάτια θα σου δείξω και άλλα.Θα φωτογραφίσω και το σαλόνι της γιαγιάς και θα σας διηγηθώ το σώσιμό του από το τζάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ τι πονεμένη ιστορία και αυτή!Να βλέπεις στην κυριολεξία πεταμένα έξω πράγματα , να τα τρώει η βροχή και ο ήλιος και όταν τα ζητάς για να τα αναστήσεις να σου λένε το χρειαζόμαστε!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγγελική Ν, σ΄ευχαριστώ και εμένα μου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή