Εξ αιτίας κάάάάποιας - ονόματα δεν λέμε - μου έγινε συνήθεια να κοιτάω τα σκουπίδια - για κανένα αντικείμενο - που θα μπορούσα να το μαζέψω και να το μεταμορφώσω.
Μικρόβιο είναι αυτό.
Δεν νομίζω - βέβαια -ότι θα είμαι και η μόνη που το έχω κολλήσει.
Η αποκομιδή λίγη ως ελάχιστη.
Ένα τραπεζάκι πριν 6 - 7 μήνες και μια καρέκλα που βρήκα την Κυριακή των δεύτερων εκλογών.
Αυτή - την καρέκλα - θα σας την δείξω στα " προσεχώς "
Δυστυχώς την συνήθεια αυτή - του να κοιτάω στα σκουπίδια - την απόκτησα σε ακατάλληλες εποχές.
Το λέω αυτό γιατί , πιο παλιά μπορούσες να δεις και να βρεις πολλά επιπλα πεταμένα και παρατημένα - για μέρες - στα σκουπίδια και μερικά σε καλή κατάσταση.
Τώρα λόγω κρίσης , είτε δεν ανανεώνονται πλέον τα έπιπλα , ή γίνονται ανάρπαστα πριν καλά καλά πεταχτούν στα σκουπίδια.
Μη βρίσκοντας λοιπόν έπιπλα , βρήκα ....κεραμίδια.
Και συγκεκριμένα δεν τα βρήκα εγώ , τα βρήκε και μου τα έφερε ο...καλός μου.
Βλέπετε τον έχω βάλει και αυτόν στο....κόλπο.
Κάποιους μήνες πριν , σε κάποια από τις εξορμήσεις μας στο ....εξοχικό και κατά την διάρκεια μιας βόλτας που έκανε , είδε έξω από ένα σπίτι πολλά κεραμίδια.
Στο σπίτι αυτό έκαναν επισκευή και συν τοις άλλοις , άλλαζαν και την σκεπή.
Μου έφερε λοιπόν δυο κεραμίδια και στην επόμενη βόλτα του , άλλα δυο.
Θυμήθηκα και κάτι μικρά κεραμιδάκια - που είχα αγοράσει πριν κάτι μήνες - και τα έφτιαξα όλα μαζί.
Τα μικρά κεραμιδάκια είχαν τρύπες και κορδόνι για να μπορούν να κρεμαστούν .
Ο ...... προμηθευτής και κουβαλητής μου , ήθελε να κάνει τρύπες και στα μεγάλα
Φοβήθηκα όμως μην σπάσουν και δεν τον άφησα.
Μπορεί όμως να το επιχειρήσει με τα υπόλοιπα δύο.
Και αν αυτά σπάσουν , ξέρουμε που θα βρούμε άλλα.