Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Mezzaluna

Κάποτε υπήρχε ένα ζευγάρι.
Ένα ξύλο κοπής και μια mezzaluna.
Είχαν δώσει αιώνιους όρκους αγάπης.
Ένα ζευγάρι ξεχωριστό.
Ένα ζευγάρι αγαπημένο.
Ένα ζευγάρι που  προκαλούσε τον θαυμασμό.
Ενα ζευγάρι που όλοι το ζήλευαν.
Παντού και πάντα μαζί.
Μαζί  πάντα και παντού.

Το ...ζευγάρι


Και ξαφνικά, έσκασε  βόμβα.
Χωρισμός , διαζύγιο.....
Χωρίζουν; Γιατί;
Τι είχε φταίξει;
Τίνος ήταν το φταίξιμο;
Ποιά η αιτία;
Εκείνος;
Εκείνη;


πέρασμα με ακρυλικό άσπρο και μετά σπρέι κρακελέ


Που πήγε τόση αγάπη;
Που πήγε τέτοιος έρωτας;
Που πήγαν οι όρκοι;

πέρασμα με δεύτερο χρώμα ταμποναριστό

Και ή έκπληξη....
Το διαζύγιο βγήκε κατά της mezzaluna.
Υπήρχαν καταδικαστικά στοιχεία εναντίον της.
Ίχνη κακοποίησης στο σώμα του συντρόφου της.


τα ίχνη κακοποίησης που εξαλείφθηκαν με....στόκο

Ποιος το περίμενε μετά από τόση λατρεία και τέτοιον έρωτα μεγάλο.
Είδατε που πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν;
Καλά λέει ο σοφός λαός μας :
''Όπου ακούς πολλά κεράσια  κράτα μικρό καλάθι''.


κάτω αριστερή γωνία

Τα σωματικά τραύματα εξαλείφονται.
Τα ψυχικά μένουν και αν καμιά φορά φεύγουν, θέλουν χρόνο και υπομονή.


πάνω δεξιά γωνία


Έτσι και το ξύλο κοπής  θέλησε να αφήσει πίσω  ότι το πόνεσε.
Ήθελε να αλλάξει περιβάλλον, παραστάσεις.
Ήθελε  να ξεχάσει και να γιατρέψει τις πληγές του, τις ψυχικές.
Ήθελε να γίνει κάτι άλλο.........
που να μην του θυμίζει το παρελθόν.......
..........και έγινε ρολόι.

η ...αλλαγή


το ρολόι

Υ.Γ Ήθελα να ευχαριστήσω όσες και όσους μου γράψατε σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση. Δυστυχώς από την ανάκτηση δεδομένων που έγινε στον εξωτερικό σκληρό δίσκο, σώθηκαν κάποια αρχεία, αλλά χάθηκαν τα σημαντικότερα για μένα .Τα αρχεία με τα βιβλία μου και  τα αρχεία με τις φωτογραφίες  των αντικειμένων που έφτιαξα , από τον περασμένο Δεκέμβριο που ασχολήθηκα με το decoupage. Η αλήθεια είναι ότι στενoχωρέθηκα ,αλλά δεν πειράζει , υπάρχουν και κατά πολύ σοβαρότερα  ή και χειρότερα - αν θέλετε - πράγματα που θα πρέπει να μας πειράζουν και να μας στενοχωρούν.