Την συνταγή αυτή την φτιάχνω χρόνια. Είναι από μια αδελφή της γιαγιάς μου που έφτιαχνε ωραία γλυκά. Κανονικά έπρεπε να λεγόταν λικέρ εσπεριδοειδών, γιατί εκτός από το μανταρίνι περιέχει και πορτοκάλι και λεμόνι. Ίσως λέγεται έτσι, γιατί υπερισχύει η μυρωδιά του μανταρινιού.
Τα μανταρίνια πρέπει να είναι της ποικιλίας ''χιώτικα''. Να τους τσακίζεις την φλούδα και να μην χορταίνεις να εισπνέεις το άρωμά τους.
Η ''κλημεντίνη'' είναι ωραία για το φαΐ της-χωρίς κουκούτσια, για τους τεμπέληδες-όμως το ''χιώτικο'' έχει την νοστιμιά.
Χρειαζόμαστε:
Τις φλούδες από 5 μανταρίνια, 4 πορτοκάλια και2 λεμόνια.
1 1/2 λίτρο κονιάκ
1 κιλό ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
κανέλα και γαρίφαλα
Σε βάζο, βάζουμε το κονιάκ και τις φλούδες από τα φρούτα. Αφήνουμε για 1 μήνα.
Εν τω μεταξύ, να σας πω δυο λόγια για την αδελφή της γιαγιάς.Θα ξέρετε βέβαια-οι πιο μεγάλες σε ηλικία γειτόνισσες-και δεν υπαινίσσομαι τίποτα-ότι παλιά συνήθιζαν να φτιάχνουν τα γλυκά ''συνεταιρικά''. Δηλαδή, την μια μέρα να μαζεύονται όλες στο σπίτι της μιας και την άλλη μέρα στης άλλης, για να φτιάξουν τα γλυκά των εορτών και όχι μόνο.Κάποια χρονιά λοιπόν παραμονές των Χριστουγέννων, είχαν μαζευτεί στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιάξουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
Πρώτα, έβγαλαν απόφαση, θα έφτιαχναν τα μελομακάρονα.
Παρούσα και εγώ γύρω στα 12, αν θυμάμαι καλά, να παρακαλάω να με αφήσουν να φτιάξω τα μελομακάρονα,δηλαδή να ανακατέψω το λάδι και τα υπόλοιπα υλικά για να φτιαχτεί η ζύμη.Τότε δεν υπήρχαν τα μίξερ και το ανακάτεμα των υλικών για τα γλυκά το έκαναν σε μεγάλες πήλινες λεκάνες.
-Όχι,λοιπόν ,μου έλεγε η αδελφή της γιαγιάς,θα φτιάξω εγώ τώρα τα μελομακάρονα και εσύ θα φτιάξεις μετά τους κουραμπιέδες.
Καμάρωνα εγώ και περίμενα ανυπόμονα, πότε θα τελειώσουν με τα μελομακάρονα, για να πιάσω σειρά με τους κουραμπιέδες.
Ζυμώθηκαν τα μελομακάρονα,πλάστηκαν, ψήθηκαν, μελώθηκαν,μπήκαν στην σουπιέρα.
Σ΄αυτην την σουπιέρα συνήθιζε να βάζει η γιαγιά τα μελομακάρονα........
και σ΄αυτήν την πιατέλα τους κουραμπιέδες.
Ήρθε λοιπόν και η σειρά μου.
Μου βάζουν την ποδιά, για να μην λερωθώ, βάζουν μπροστά μου και την λεκάνη.
Μέσα στην λεκάνη το βούτυρο και αρχίζω εγώ να το ΄΄χτυπάω''.
Μετά από λίγο, όπως ήταν φυσικό άρχισα να κουράζομαι.
-Εντάξει;ρώταγα.-Θα μου ρίξετε τα υπόλοιπα υλικά;
-Ακόμη αργεί, απαντούσε η αδελφή της γιαγιάς,θέλει κι άλλο χτύπημα, το βούτυρο πρέπει να ασπρίσει.
Το βούτυρο για ν΄ασπρίσει, έπρεπε να χτυπηθεί μια ώρα με το ρολόι.
Και έτσι, η προθυμία μου να βοηθήσω, μου βγήκε ξινή αλλά δεν με πτόησε.
Αλλά και οι μεγάλοι με τα τριπλάσια και βάλε χρόνια από εμένα, τόσο μυαλό είχαν......
Ας είναι καλά τα μίξερ, που στις μέρες μας, ασπρίζουν το βούτυρο σε 10 λεπτά.
Με αυτά και αυτά πέρασε ο μήνας και ......
Δένουμε σε σιρόπι το νερό με την ζάχαρη, ένα ξύλο κανέλας και 4-5 γαρίφαλα .Περιμένουμε να κρυώσει το σιρόπι. Σουρώνουμε και τα δύο μίγματα και ρίχνουμε το ένα στο άλλο. Το λικέρ είναι έτοιμο.
Tips
Συνήθως, τα λικέρ δεν τα καταναλώνουμε αμέσως μόλις τα φτιάξουμε.
Αφήνουμε να περάσει ένα διάστημα 10- 15 ημερών, ν΄ανακατευτούν, αρώματα και υλικά.