Το πριν και το ...μετά

.......... κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ στο μετά.........

Άσχετο το τραγούδι με αυτά που θα δείτε.

Μια μουσική υπόκρουση  για να μην διαβάσετε την ανάρτηση στα μουγγά.

( Ωραίο τραγούδι όμως, δεν νομίζω να διαφωνείτε. )

Σχετικό γιατί μιλάει για  το πριν και το μετά.

Έργα του πριν ( τω καιρώ εκείνω...)

έργα του μετά ( decoupage ) με μια δόση του πριν.

Πάλι σας μπέρδεψα;

Ας σας ξεμπερδέψω.

Πάμε στο πριν.

Κάάάάποτε είχα ασχοληθεί και εγώ με πέτρες, συρματάκια, χάντρες.......

 Είχα φτιάξει  βραχιόλια  κολιέ και σκουλαρίκια.....

Τα σκουλαρίκια, επειδή δεν έχω τρυπημένα τα αυτιά, τα έφτιαχνα από κουμπιά ή από φύμο και τους κόλλαγα κλιπς από την πίσω μεριά.

  Άλλα για μένα και άλλα για δώρα.

Πέρασε ο καιρός, τα βαρέθηκα, τα έδωσα.

Αυτά τα δυο... γλύτωσαν.

Ίσως γιατί είχαν διαισθανθεί ότι κάποτε θα εκτίθεντο διαδικτυακά.

Το σεμέν είναι φτιαγμένο με βελόνες. 

Το σχέδιο ήταν σε κάποιο περιοδικό ( το μισό ) . Το είχα ξεσηκώσει σε ριζόχαρτο.Είχα διπλώσει το ριζόχαρτο για να ξεπατικώσω και το άλλο μισό. Μετά είχα πάρει φύλλα εφημερίδας , ίσως και μια εφημερίδα ολόκληρη, και βάζοντας από πάνω το ριζόχαρτο με το σχέδιο, τα είχα τρυπώσει όλα μαζί.

Είχα πλέξει ένα κορδόνι με το βελονάκι ( μέτρα ολόκληρα ) και το είχα τρυπώσει και αυτό ακολουθώντας το σχέδιο. Σε αυτό το σημείο το εργόχειρο έμεινε στην ντουλάπα για αρκετό καιρό.

Όταν μου ήρθε η όρεξη και το θυμήθηκα και είπα ότι καιρός είναι να το τελειώσω, να αδειάζει ο χώρος....

 Άρχισα με   βελόνα και κλωστή, να ενώνω αντικριστά το κορδόνι και μετά τις βελονιές να τις καλύπτω με αζούρ. Είχα αγωνία να το ξετρυπώσω από τα χαρτιά και να δω τι είχα καταφέρει. Το αποτέλεσμα μου άρεσε.

 Αυτό ήταν το πριν.

Το μετά δεν χρειάζεται να σας  το εξηγήσω.

  Μόνο θα σας πω πως, είναι φτιαγμένο με ριζόχαρτο,

 

 παλιές φωτογραφίες, κατεβασμένες από το ίντερνετ και καμένες στις άκρες τους , από έμπνευση στιγμής και πατίνα.

Αντισφαίριση, κοινώς.... τένις

Η Αντισφαίριση, όπως και πολλά άλλα παιχνίδια με μπάλα, έχει ρίζες στην Αρχαία Ελλάδα. Κατάγεται από το αρχαίο παιχνίδι «σφαιριστική», (5ος αιώνας πχ), το οποίο παιζόταν με μία ελαφριά μπάλα και τα χτυπήματα γίνονταν με τη γροθιά ή τον ώμο. Αργότερα σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες, οι παίκτες στερέωναν με θηλιά στον πήχη του χεριού ένα τετράγωνο σανίδι και προσπαθούσαν με διάφορα χτυπήματα να πετύχουν την μπάλα στον αέρα.

Λένε ότι τα χρόνια του Μεσαίωνα, σε μερικά μοναστήρια, μοναχοί έπαιζαν ένα άθλημα που θεωρείται ο πρόδρομος του σημερινού τένις. Η προέλευση της σύγχρονης αντισφαίρισης ξεκινά το 1856 όταν οι Alex Ryder και Joao Batista Pereira έπαιζαν ένα παιχνίδι που ονόμασαν pelota.

Οι Pereira, Haynes και Tomkins δημιούργησαν την πρώτη λέσχη τένις το 1874 (Leamington Tennis Club) και καθόρισαν τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού. Αμέσως, το παιχνίδι αυτό διαδόθηκε στην Αγγλία και, από το 1881 σ’ όλη την Ευρώπη. 

Το πρώτο τουρνουά αντισφαίρισης καταγράφεται στο Γουίμπλετον, στο Λονδίνο το 1877.

Το πρώτο γυναικείο τουρνουά αντισφαίρισης διοργανώθηκε το 1887 στις Η.Π.Α.

Στην Ελλάδα η αντισφαίριση χρονολογείται από το 1896.

Η Αντισφαίριση διεξάγεται μεταξύ δύο (απλό) ή τεσσάρων αθλητών (διπλό). Βασικός σκοπός του παιχνιδιού είναι να χτυπηθεί η μπάλα από τη ρακέτα με τέτοιο τρόπο, ώστε να περάσει πάνω από το δίχτυ, να πέσει στο γήπεδο του αντιπάλου και να κερδιθεί ο πόντος. Νικητής ανακηρύσσεται ο αθλητής ή το ζευγάρι, που θα κατακτήσει τρία νικητήρια «set» των έξι «games» το καθένα. Στις γυναίκες ο αγώνας ολοκληρώνεται στα δύο νικητήρια «set». Είναι  ολυμπιακό άθλημα  και παίζεται σε πολλές χώρες, σε όλο τον κόσμο.

Για χρόνια παρεξηγημένο ως ”άθλημα των ελίτ”, το τένις λαμβάνει τα τελευταία χρόνια, την αναγνώριση που του αξίζει.   

Συνδυάζοντας την άσκηση με την ψυχαγωγία,  αποτελεί το ιδανικό άθλημα για κάθε φύλο και ηλικιακή ομάδα. Αερόβια άσκηση, που απαιτεί συγχρόνως δύναμη και ταχύτητα, ασκεί όλο το σώμα και ”καίει” 400- 600 θερμίδες την ώρα.

Decoupage σε φωτιστικό από γυαλί, με ριζόχαρτο και πατίνα.

Πηγές: Βίκιπαιδεια,ιστοσελίδαΟ.Α.Κ.Α

Τω καιρώ εκείνω....

Τω καιρώ εκείνω.....
Όχι, δεν καταλάβατε, ή μάλλον σας μπέρδεψα.
Δεν σας πω  για ευαγγελικές περικοπές.
Θα σας πω για τον καιρό εκείνο..... τον παλιό που τα καλά κορίτσια από .....σπίτι μάθαιναν γαλλικά και πιάνο.
Τα γαλλικά τα έμαθα, το πιάνο το γλύτωσα ή την γλύτωσε εκείνο.

Τω καιρώ εκείνω τα κορίτσια  μάθαιναν πως να ράψουν ένα κουμπί, πως να ράψουν ένα στρίφωμα, πως να καρικώσουν.
-Να καρικώσουν;
-Ναι να καρικώσουν.
Τι εστί καρικώνω, θα μου πείτε.
Καρικώνω, είναι ιταλική λέξη και σημαίνει μαντάρω πρόχειρα την άκρη ρούχου ή υφάσματος για να μην ξεφτίσει.
Λέξη  ξεχασμένη- ποιός μαντάρει τα ρούχα του σήμερα- που μακάρι να μην την ξαναθυμηθούμε και να μείνει ξεχασμένη.
Ας επανέλθουμε.

Τω καιρώ εκείνω, τα κορίτσια μάθαιναν κέντημα - σταυροβελονιά και κοφτό- και ενίοτε πλέξιμο με βελόνες και βελονάκι.

Τω καιρώ εκείνω...... τα εργόχειρα ήταν της ....μόδας.
Μετά έγινε της μόδας να μην στρώνεται τίποτα σε τραπέζια και τραπεζάκια.

Αλλά επειδή είπαμε ότι δεν πετάμε τίποτα και επειδή μόδα είναι, που ξέρεις, όλα επανέρχονται.....
Και επειδή τα πάσης φύσεως χειροποίητα έχουν αξία, τα φυλάμε.
Κάπου  κάπου τα βγάζουμε στην επιφάνεια τα φρεσκάρουμε, θυμόμαστε γεγονότα που έχουν συνδεθεί μαζί τους, αναπολούμε καλές και άσχημες στιγμές.
Και τα ξανακρύβουμε, μέχρι την επόμενη κρίση νοσταλγίας. 
Τω καιρώ εκείνω λοιπόν, που έπλεκα .........

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λεμόνια και ........λεμονάδα

Οι λεμονιές φυτρώνουν σε τροπικά και εύκρατα κλίματα και δεν αντέχουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμούν τη θερμοκρασία μεταξύ 15–30 °C  και χρειάζονται  ηλιοφάνεια. Αναπτύσσονται καλά σε γόνιμο, ξηρό χώμα, χρειάζονται πολύ νερό, αλλά και να στεγνώνουν μεταξύ των ποτισμάτων

Η ονομασία "λεμόνι" προέρχεται από την περσική λέξη  Limu, η οποία είναι συγγενική με τη σανσκριτική  λέξη nimbuka.

Το λεμόνι είναι καλλιεργημένο υβρίδιο που προέρχεται από άγριες ποικιλίες όπως το κίτρο και το μανταρίνι. Είναι άγνωστο πού και πότε έγινε αυτή η διασταύρωση. 

Ο κίτρος, προφανώς ο καρπός στον οποίο αναφέρεται ο Πλίνιος στη Φυσική ιστορία  ως το malum medicum — τον "ιατρικό καρπό" — είναι, κατά τα φαινόμενα, το πρώτο εσπεριδοειδές που ήταν γνωστό στη Μεσόγειο. Πιστεύεται ότι οι πρώτες λεμονιές καλλιεργήθηκαν στο οροπέδιο Ντεκάν στην κεντρική Ινδία.

Το λεμόνι είναι κυρίως φάρμακο αντισκορβουτικό λόγω της βιταμίνης C που περιέχει.

Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με  ζεστό νερό, γιατί καταστρέφεται η βιταμίνη.

Είναι καθαριστικό του αίματος και  απαλλακτικό της χοληστερίνης.

Είναι αντίδοτο για ορισμένα δηλητήρια και ευεργετικό στους αρθριτικούς ρευματισμούς.

Ο χυμός λεμονιού με μέλι είναι κατά της λιποθυμίας. Αν προσθέσουμε και κανέλα είναι κατά της γρίπης.

Χυμός λεμονιού, πορτοκαλιού και μια κουταλιά μέλι, πριν να κοιμηθούμε, είναι ένα και ένα κατά της αϋπνίας.

Ο χυμός λεμονιού είναι επίσης,  κατά των κάλων και κατά της κουρασμένων ποδιών ( με τρίψιμο ).

Εντριβές του τριχωτού της κεφαλής, με χυμό λεμονιού, εμποδίζουν την τριχόπτωση.

Ο χυμός του λεμονιού δρα σαν λευκαντικό του δέρματος.

Ο φλοιός του λεμονιού είναι τονωτικός και καθαρτικός των αερίων του εντέρου.Το τρίψιμο των ούλων με φλοιό λεμονιού, τα τονώνει.

Μυρίστε λεμόνια. Η μυρωδιά ενός κομμένου λεμονιού μπορεί να μειώσει τη ναυτία.

Το πτητικό λάδι λεμονιού το γνωστό ως essence de citron χρησιμοποιείται για την παρασκευή σαπουνιού,  κολώνιας, κρέμας, αλοιφής, λοσιόν κ. λ. π.

Και βέβαια μην ξεχνάμε την ευρεία χρήση του λεμονιού, τόσο στην μαγειρική, όσο και στην ζαχαροπλαστική.

Στη φρασεολογία, έχουμε την παρομοίωση κίτρινος σαν λεμόνι ή κιτρίνισε σαν το λεμόνι (λέμε βέβαια και σαν φλουρί, παρόλο που φλουριά δεν έχουμε πια στο πουγγί μας, ούτε και πουγγί άλλωστε). Έπειτα, όταν εκμεταλλευτούν κάποιον, του πάρουν ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει και μετά τον πετάξουν σαν άχρηστο, λέμε ότι «τον έστιψαν σαν λεμόνι» ή «τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα». Αυτό το λέμε για εταιρεία που παίρνει από τον εργαζόμενο και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του ή και για αχόρταγο ερωτικό σύντροφο.

Με τη λεμονόκουπα έχουμε τη φράση «θα μας πάρουνε με τις λεμονόκουπες» ή «με τα σαπιολέμονα» ή «με τα λεμόνια», δηλαδή θα μας αποδοκιμάσουν βίαια, φράση που παραπέμπει σε δημόσιες διαπομπεύσεις, όπου ένα από τα πιο πρόχειρα όπλα ήταν οι λεμονόκουπες που άφθονες υπήρχαν στα απορρίμματα εστιατορίων. 

Και μια γρήγορη και εύκολη συνταγή για σπιτική λεμονάδα.

Στίβουμε λεμόνια 

Σουρώνουμε τον χυμό και πετάμε την πούλπα.

Μετράμε σε κούπες ή ποτήρια τον χυμό.

Αδειάζουμε σε κατσαρόλα και προσθέτουμε διπλάσια ποσότητα ζάχαρης.

Αφήνουμε να πάρει μια βράση και κλείνουμε. Αν χρειαστεί, ξαφρίζουμε.

Όταν κρυώσει αδειάζουμε σε μπουκάλι και.......

κάθε φορά που θέλουμε να απολαύσουμε λεμονάδα, γεμίζουμε ένα ποτήρι με δυο δάχτυλα από χυμό και απογεμίζουμε με νερό και παγάκια.

 Στην υγειά σας.

Ποντίκια, γάτες και decoupage

Οι ποντικοί έκαναν μια μέρα συμβούλιο.

Έπρεπε να βρούν κάποιο τρόπο για να προφυλαχθούν από μια γάτα που απειλούσε τη κοινότητά τους.

Ο καθένας έλεγε την ιδέα του, διαφωνούσαν, άρχισαν τους καυγάδες , αλλά δεν κατέληξαν πουθενά.

Στο τέλος ένας ποντικός είπε:

-Γιατί να μην κρεμάσουμε ένα κουδούνι στο λαιμό της γάτας; Κάθε φορά που η γάτα θα πλησιάζει το κουδούνι θα χτυπάει από μακριά. Εμείς θα το ακούμε και θα τρέχουμε να κρυφτούμε. Έτσι πρίν προλάβει να μας δεί η γάτα , εμείς θα έχουμε κρυφτεί.

-Τι καλή ιδέα συμφώνησαν όλα τα άλλα ποντίκια με μιά φωνή.

-Πάμε αμέσως να βρούμε ένα κουδούνι και να το δέσουμε στο λαιμό της γάτας.
-Περιμένετε μιά στιγμή’’, είπε ένας γέρος και σοφός ποντικός.

 -Η ιδέα του κουδουνιού είναι πολύ καλή κάθε φορά που θα πλησιάζει η γάτα θα την ακούμε από μακριά και θα κρυβόμαστε. Αλλά θέλω πρώτα να σας ρωτήσω κάτι. Ποιος από μας θα διακινδυνέψει τη ζωή του και θα πάει να κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της γάτας; 

 Πράγματι , ο γέρο ποντικός ήταν πολύ σοφός.

Καμβαδάκια περασμένα με γκέσο και ακρυλικό άσπρο χρώμα για φόντο.

Οι φιγούρες των γατιών και του ποντικού, decoupage με χαρτί.

Το αποτύπωμα γατιών και ποντικού ακρυλικό μωβ.

Καρέκλα και ανεμώνες

……Και στην Ακρόπολη, στο βράχο τον Ιερό
Εν άνθος φύτρωσε μονάχο χλωρό, χλωρό.
Εν άνθος όμοιο με ανεμώνη περαστική
Αθώρητο σ’ όποιον σιμώνει στα ύψη εκεί……
…

…..Και στην Ακρόπολη, στο βράχο τον Ιερό
Ξανοίγω τα’ άνθος το μοναχό και το ρωτώ:
-Άνθος, που μοιάζεις με ανεμώνη περαστική,
Ποια μοίρα σ’ έριξε εδώ, μόνη και φτωχική;…

……Ο Παρθενώνας με φεγγάρι τη νύχτα εδώ
Νικάει στη δόξα και στη χάρη τον ουρανό…….
…….Και αγάλματα ,πέτρες ,κολώνες χωρίς χαρά
 σκόρπια τα βλέπουν οι αιώνες και παγερά.

Σμίγουν εδώ θεοί και χρόνοι παλιοί χρυσοί.
Εδώ, φτωχή, κρυφή ανεμώνη, τι θες εσύ;

Αποσπάσματα από το ποίημα του Κωστή Παλαμά, «Εν άνθος»

Ανεμώνη-Ανεμολούλουδο

Είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε σαν αυτοφυής είτε σαν καλλιεργούμενη , αλλά βασικά βρίσκεται στις δασικές εκτάσεις και τα λιβάδια των βόρειων και εύκρατων περιοχών. Από τα αυτοφυή είδη αρκετά είναι δηλητηριώδη. Υπάρχουν 150 περίπου είδη ανεμώνης.

Το όνομα του λουλουδιού, συνδέεται με τον ερωτικό μύθο του Άδωνη και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με το μύθο, ο Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Ο θεός Άρης που ζήλευε τον Άδωνη, επειδή η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου, μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνη και τον σκότωσε.

 

Απαρηγόρητη η Αφροδίτη, πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται, ράντισε με νέκταρ την πληγή. Από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα, ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι.

Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει, κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά.

Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.

Ιούνιος

Ιούνιος , ο έκτος μήνας  του έτους και  ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού.
Ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από την σύζυγο του Δία την Ήρα, η οποία στα λατινικά ονομάζονταν Juno.

Όχι, λάθος καταλάβατε.
Δεν θα σας δώσω πληροφορίες για τον Ιούνιο.

Ένα παραμύθι θα σας πω. 
Παραμύθι για μικρά και γιατί όχι και για μεγάλα παιδιά.

Την αφορμή την πήρα,  από τον άστατο καιρό των ημερών, που  μια κλαίει μια γελάει και από το συγύρισμα που όλες λίγο πολύ κάνουμε λόγω της αλλαγής της σαιζόν.

Οι κάποιας ηλικίας γειτόνισσες, σαν και εμένα- μην βιαστείτε να σχολιάσετε, γιατί δεν υπαινίσσομαι τίποτα- θα θυμάστε την Αντιγόνη Μεταξά, γνωστή ως ΄΄ θεία Λένα ΄΄ και τις παιδικές της εκπομπές στο ραδιόφωνο. Κάποιες γειτόνισσες βέβαια μπορεί να έχουν πάθει αμνησία και εδώ, υπαινίσσομαι κάτι.

Η Αντιγόνη Μεταξά λοιπόν, είχε εκδώσει ένα βιβλίο με τον τίτλο: ‘’ Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά ‘’. Το βιβλίο αυτό είχε 365 παραμύθια, ιστορίες, ποιήματα και τραγούδια, ένα για κάθε μέρα του χρόνου.

Κάθε φορά λοιπόν που βρέχει, αστράφτει και μπουμπουνίζει, θυμάμαι ένα παραμύθι από αυτό το βιβλίο που μικρή, μου είχε κάνει εντύπωση και που χρόνια αργότερα, το ίδιο παραμύθι  το διάβαζα και στα παιδιά μου.

Επιτρέψτε μου δε, το παραμύθι αυτό, να το  αφιερώσω στα παιδιά της  Νίκης : την … σοβαρή  Σοφία, τον Χαράλαμπο με τα … ωραία μάτια και την … ζουζούνα Θεοφανία, που τα γνώρισα για λίγο κατά την διάρκεια μιας πρόσφατης αλλά δυστυχώς σύντομης εκδρομής στην Βυτίνα.

Μια φορά και έναν καιρό, τα μικρά αγγελάκια που ζουν στον ουρανό, πήγαν στον αρχηγό τους, στον Μεγάλο Άγγελο και του είπαν:

-Μεγάλε Άγγελε, θέλουμε να μας αφήσεις μια φορά να κατεβούμε, να κάνουμε έναν περίπατο στην γη, να παίξουμε και εμείς σαν όλα τα παιδιά.

-Καλά, είπε  ο Άγγελος. Πηγαίνετε, αλλά να μην αργήσετε. Το μεσημέρι να είσαστε πίσω.

Τα αγγελάκια άπλωσαν τα κάτασπρα φτερά τους και φρςςςςςςττ, φτερούγισαν κάτω στην γη. Μόλις πάτησαν στο χώμα, σκόρπισαν εδώ και εκεί και άρχισαν να παίζουν.

Έπαιξαν κρυφτό, κυνηγητό, έτρεξαν, κυλίστηκαν στο χώμα και ευχαριστήθηκαν πολύ. Μόλις όμως άκουσαν την καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει μεσημέρι, άπλωσαν τα φτερά τους και φρςςςττ, φτερούγισαν ψηλά στον ουρανό.

Στην πόρτα του Παραδείσου τα περίμενε ο Μεγάλος Άγγελος. Μόλις τα είδε, θύμωσε.

-Γιατί θύμωσες; Τον ρώτησε ένα αγγελάκι. Δεν γυρίσαμε στην ώρα μας;

-Στην ώρα σας γυρίσατε, αλλά τι χάλια είναι αυτά; Πως είσαστε έτσι λερωμένα; Τα φτερά σας είναι μέσα στην σκόνη. Εμπρός πηγαίνετε αμέσως να τα πλύνετε.

Τα αγγελάκια έβγαλαν τα λερωμένα ρουχαλάκια τους, τα  φτερά τους και καθώς τα άπλωσαν, ο ουρανός σκεπάστηκε και φάνηκε σκοτεινός.

-Ανάψτε φωτιά να ζεστάνετε το νερό, πρόσταξε ο Μεγάλος Άγγελος.

Τα αγγελάκια άναψαν την φωτιά και κάτω στην γη οι άνθρωποι είδαν τον σκοτεινό ουρανό να φωτίζεται από την λάμψη της. Τα αγγελάκια άρχισαν να πλένουν τα φτερά τους και να τα χτυπάνε με τον κόπανο  για να καθαρίσουν. Καθώς τα χτυπούσαν, έσταζαν χοντρές στάλες νερό. Σαν τελείωσε η πλύση, τα αγγελάκια άρχισαν να στύβουν τα βρεγμένα τους ρουχαλάκια. Τότε άρχισε να πέφτει πολύ νερό στην γη. Γέμισαν οι δρόμοι, πλημμύρισαν οι κάμποι, φούσκωσαν τα ποτάμια. Τα αγγελάκια άπλωσαν τα ρούχα τους να στεγνώσουν και η βροχή σταμάτησε.

Σε λίγο, ο σκοτεινός ουρανός άρχισε να ξασπρίζει, τα ρουχαλάκια και τα φτερά στέγνωσαν και τώρα έλαμπαν καθαρά - καθαρά. Τα αγγελάκια έτρεξαν και τα μάζεψαν και ο ουρανός  φάνηκε πάλι γαλάζιος. Ο ήλιος βγήκε κι σκόρπισε το φως του κάτω στην γη.

Από τότε κάθε φορά που βρέχει, λέει ο κόσμος:

-Τα αγγελάκια βάζουν μπουγάδα. Τα σύννεφα είναι τα λερωμένα ρουχαλάκια τους.

-Τώρα αστράφτει; Ανάβουν την φωτιά.

-Τώρα μπουμπουνίζει; Τρίβουν και χτυπούν τα ρούχα τους, για να καθαρίσουν.

-Ψιχαλίζει; Βρέχει; Τώρα τα στύβουν.

-Στεγνώνουν τα ρουχαλάκια; Τα σύννεφα ασπρίζουν.

-Φάνηκε ο γαλάζιος ουρανός; Τα αγγελάκια μάζεψαν τα ρουχαλάκια τους.

Ξαστέρωσε. Ο ήλιος βγήκε. Η μπουγάδα τελείωσε.


Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι.